Alles over de vleesverwerkende industrie

Omschrijving

De wereldwijde vleesindustrie is een groeiend bedrijf, dat in 2014 315 miljoen ton vlees wereldwijd trof. Dit betekent dat gemiddeld 43, 4 kilogram vlees (95 pond) werd geconsumeerd in 2014. Vleespakken omvat niet alleen eetbaar vlees producten, zoals steak of kipfilet. Inderdaad, veel andere producten zijn afkomstig van dierlijke bijproducten, waaronder eetbare vetten voor kookdoeleinden, leer, dierenvoeders, kunstmest, gelatine en Jell-O-desserts, lijmen en zelfs enkele ingrediënten in cosmetica. Als zodanig heeft de vleesindustrie duizenden mensen in dienst in tientallen landen over de hele wereld.

Plaats

Verschillende landen over de hele wereld consumeren en exporteren verschillende soorten vlees tegen verschillende tarieven. India is bijvoorbeeld onlangs de grootste exporteur van vlees ter wereld geworden, hoewel koeien traditioneel heilig zijn in de dominante Hindoe-religie en het afslachten ervan daar illegaal is. In plaats daarvan exporteert India voornamelijk waterbuffelvlees (bekend als 'carabeef'). India exporteerde in 2015 2, 4 miljoen ton vlees. De productie en consumptie van rundvlees zijn het hoogst in de Verenigde Staten, Brazilië en het collectief van landen van de Europese Unie. Samen verbruikten deze drie entiteiten in 2015 28.300 ton rundvlees. Aan de andere kant domineert China de productie en consumptie van varkensvlees. Alleen al in dat land consumeerden mensen 57.425 ton varkensvlees in 2015.

Werkwijze

De kwaliteit van het vlees is sterk afhankelijk van de omstandigheden waaronder het dier leefde. Stressniveaus, voederkwaliteit en leefsituaties kunnen allemaal een rol spelen in hoe het vlees eruit komt na het slachten. Voordat een dier wordt geslacht, is het verdoofd, zodat het geen pijn zal voelen. Na het slachten wordt de keel van het dier doorgesneden zodat het kan bloeden. Vleesverpakkers hebben voor elk dier en elk product een ander proces om haar, vuil en huid van de karkassen te verwijderen. Pas nadat dit is gedaan, kunnen de karkassen worden opengesneden om de meeste inwendige organen te verwijderen en het karkas schoon te maken. Voordat het vlees kan worden gescheiden in deelstukken voor groothandel, detailhandel en consumptie, moet het gedurende ten minste 24 uur worden gekoeld. De meeste vleesverpakkingsbedrijven hebben werknemers in dienst om het vlees met de hand te snijden in plaats van te vertrouwen op machines. Dit komt omdat vlees snijden vaak gepaard gaat met oordeelsvragen over de kwaliteit van vlees en hoe diep de botten zijn, onder andere.

Geschiedenis

Mensen jagen en eten al duizenden jaren vlees voor eiwitten. Archeologen hebben hulpwerk gevonden al in het Romeinse rijk waarin een man wordt afgebeeld die vlees verkoopt in een kleine slagerij. Europese ontdekkingsreizigers brachten vee naar Noord- en Zuid-Amerika in de zestiende eeuw, waar slagerijen in Europese stijl bleven groeien naarmate meer en meer kolonisten in de Nieuwe Wereld arriveerden. Slagerijen bewaarden vlees in zout of pekel, maar met de uitvinding van gekoelde opslag en transport in de negentiende eeuw, kon vlees langer worden opgeslagen en verder worden verscheept. De vleesindustrie blijft groeien omdat meer mensen over de hele wereld het zich kunnen veroorloven om regelmatig vlees te consumeren, en naarmate de wereldbevolking en zijn vraag groeien.

reglement

Omdat vlees zo vatbaar is voor bacteriële ziekten, hebben de meeste regeringen strikte hygiënevoorschriften voor de vleesverpakkingsfaciliteiten van hun respectieve landen. Deze omvatten frequente inspecties, verplichte reinigingsprocedures van apparatuur en ziektepreventie maatregelen bij nog levende veestapel. Naarmate de wereldwijde vraag naar vlees toeneemt, moeten vleesproducenten extra voorzichtig zijn om snel bewegende apparatuur schoon te houden en hun dieren ziektevrij te houden. Omdat de vleesindustrie gepaard gaat met veeleisende fysieke arbeid en het gebruik van extreem scherpe gereedschappen, kan het behoorlijk gevaarlijk worden voor werknemers. Daarom moeten overheden ook over uitgebreide veiligheidsvoorschriften beschikken om fabrieksmedewerkers te beschermen. Medewerkers sluiten zich ook vaak aan bij vakbonden in vele landen, wat hen helpt te lobbyen voor hogere lonen en minder belastende arbeidsomstandigheden.