De 10 moeilijkste grensovergangen ter wereld
De wereld heeft tal van internationale boarders, waarvan er vele gemakkelijk over land te doorkruisen zijn. In sommige delen van de wereld kan het overschrijden van een landgrens echter zeer ernstige risico's met zich meebrengen, die zelfs de dood kunnen omvatten. In dit artikel bekijken we tien grenzen van over de hele wereld waar reizigers negatieve ervaringen hebben gemeld, variërend van het milde gedoe tot het schokkende.
10. China en Kirgizië (Torugart-pas of Erkeshtam)
De Chinese grens met Kyrgzstan is moeilijk om over te steken, hoewel niet noodzakelijk om dezelfde redenen veel van de andere overtochten onze lijst vormen. In tegenstelling tot andere gebieden waar civiele en politieke onrust grote problemen zijn, vormt de hoge ligging aan de grens tussen China en Kyrgz een uitdaging voor toeristen. Onjuiste acclimatisatie kan leiden tot hoogteziekte die fataal kan zijn.
Bovendien werkt de grens op Beijing-tijd, een tijdzone die nauwelijks geschikt is voor de geografische locatie van de grens in het uiterste westen van China. Als reizigers de zaken niet op de juiste manier aanpassen binnen de beperkte openingstijden van de grens, is het mogelijk om dagenlang aan de grens te blijven hangen. Het gebied heeft weinig voedsel, brandstof en accommodaties te bieden.
9. Angola en DRC
De grens tussen de Democratische Republiek Congo (DRC) en Angola is ongeveer 1.560 mijl lang. Het is bijna onmogelijk om de grens over te steken vanwege geschillen over verschillende kwesties, waaronder het eigendom van offshore-olie en het grensgebied tussen de twee landen.
Naar schatting 211.000 mensen zijn in 2009 ontheemd vanwege dergelijke geschillen waardoor vrouwen werden onderworpen aan verkrachting en seksueel geweld door zowel de Congolese als de Angolese veiligheidstroepen. Burgeroorlogen in de noordelijke regio van de Democratische Republiek Congo en de aarzeling van Angola om toeristenaangelegenheden uit te geven, zijn factoren die bijdragen aan de moeilijke reputatie van deze grens.
8. Cambodja en Thailand (Aranyapratht / Poi Pet)
De geschiedenis achter de grensspanning tussen Cambodja en Thailand gaat eeuwen terug. De meest recente botsing tussen de twee landen vond plaats tussen 2008 en 2011 en betrof het bezit van de Preah Vihiar-tempel en zijn omgeving. Het geschil resulteerde in de zijde van de Verenigde Naties met Cambodja en de verwijdering van alle Thaise troepen.
De grens oversteken als toerist wordt op zijn best omschreven als een disfunctionele ervaring. Omdat Zuidoost-Azië een belangrijk gebied is voor toeristen en backpackers, werd de moeizame ervaring van het oversteken van het gebied geteisterd door vele reisblogs en boeken, waaronder Lonely Planet. Problemen omvatten extreem lange wachttijden en corrupte grensofficieren.
7. Pakistan en Iran (Taftan / Mirjaveh)
Er is slechts één wettelijke grensovergang tussen Iran en Pakistan, gelegen aan de grenssteden Taftan, Pakistan en Mirjaveh, Iran. Een route berucht om mensensmokkel, de taak om eenvoudigweg aan de grensstad te komen, brengt minstens 12 uur gevaarlijk rijden met zich mee, dat acute aandacht vereist. Aan de grens zelf is er een tien meter hoge barrière bekend als de "Iran-Pakistan-barrière", die is aangelegd door de Iraanse overheid. Het grensgebied beschikt ook over garnizoenen in vestingstijl voor troepen en politie en observatietorens.
Interessant is dat de twee landen geen grensconflicten of andere claims van dergelijke hebben. In feite heeft Pakistan Iran er niet van weerhouden een hek aan te leggen op zijn grondgebied. Dit ondermijnt echter niet de risico's die gepaard gaan met het overschrijden van deze grens. De regio staat nog steeds bekend om sektarisch geweld en ontvoeringen (of in extreme gevallen zelfs moorden) van toeristen is niet ongehoord.
6. China en Noord-Korea (Dandong)
Jarenlang hebben China en Noord-Korea vriendelijke relaties en een licht bewaakte grens genoten. Er zijn echter groeiende bezorgdheid over de veiligheid voor Peking sinds duizenden vluchtelingen uit Noord-Korea hebben geprobeerd illegaal China binnen te komen. Naar schatting 100.000 tot 300.000 Noord-Koreaanse vluchtelingen overstroomden de grens tijdens de grote hongersnood in Noord-Korea.
In oktober 2006 begon China met de bouw van een hekwerk van beton en prikkeldraad aan het grensgedeelte met Noord-Korea. China heeft sinds november 2010 meer inspanningen geleverd om zijn deel van de grens te versterken, na de waarschuwing voor een toegenomen voedselcrisis in Noord-Korea. Hoewel Chinese toeristen naar verluidt nog steeds in staat zijn om de grens over te steken, is de situatie voor alle andere nationaliteiten voltooid.
5. India en Pakistan (Attari-Wagah)
Met een lengte van 1800 mijlen, heeft de grens tussen India en Pakistan in zijn huidige vorm sinds 1947 bestaan. De regio is synoniem met gewelddadige geschillen resulterend in de dood en ontheemding van veel mensen.
In de omstreden regio Kasjmir hebben de vijandelijkheden tussen India en Pakistan geresulteerd in de dood van ongeveer 100.000 mensen. De Line of Control draagt een staakt-het-vuren dat tot op de dag van vandaag van kracht blijft. De Pakistaanse regering controleert twee gebieden van Kasjmir, terwijl de Indiase regering er drie bestuurt. Geen van beide partijen erkent formeel de verwerving van de door de andere geclaimde gebieden. Weinig buitenlanders zijn ooit overgestoken.
4. Panama en Colombia (kloof van Darién)
De grens tussen Panama en Colombia staat bekend als de "Darién Gap". Het gerucht gaat dat het een van de populairste gebieden van de wereld is voor drugssmokkel, een feit mogelijk gemaakt door de zware afgelegen regenwoudbedekking die activiteit moeilijk controleerbaar maakt.
Om extra moeilijkheidsgraad toe te voegen, is toegang tot de meeste delen van de grens bijna onmogelijk zonder de toestemming van Panama's grenspolitiepolitie die bekend staat als de kust. De grens is een grote hapering in het doorkruisen van de bijna 30.000 mijl lange Pan-Amerikaanse snelweg. Het oneffen terrein is praktisch onmogelijk om te navigeren, een feit dat verslechterd als de regio hevige regenbuien doormaakt. Er is echter weerstand tegen het bouwen van een weg in de overeenkomst, omdat het de inheemse gemeenschappen zou kunnen verstoren en de vitaliteit van het regenwoud zou kunnen bedreigen.
3. Zuid-Korea en Noord-Korea (de Koreaanse gedemilitariseerde zone, of DMZ)
De grens tussen Zuid- en Noord-Korea is een van de meest zwaar gemilitariseerde grens ter wereld en behoeft weinig introductie. Sinds 1948 heeft de 38ste breedtegraad de grenzen tussen Zuid-Korea en Noord-Korea gemarkeerd. Het werd geboren uit een overeenkomst tussen beide partijen om hun troepen terug te brengen van de frontlinie, waardoor een bufferzone van 3 mijl werd gecreëerd, bekend als de gedemilitariseerde zone (DMZ).
Hoewel de twee naties instemden met een staakt-het-vuren, werd er geen verdrag of vredesakkoord ondertekend. Dit betekent dat zowel Noord-Korea als Zuid-Korea nog steeds technisch in oorlog zijn. Aan beide zijden van de DMZ zijn slachtoffers gevallen en burgers zijn erbij betrokken. Hoewel toestemming om de grens over te steken zelden aan vreemdelingen wordt verleend, is het niet ongehoord. Het blijft echter zeldzaam omdat het toestemming van beide partijen vereist.
2. Soedan en Zuid-Soedan
Hoewel Soedan het eerste land was dat officieel het nieuwste land ter wereld, Zuid-Soedan, erkende als een onafhankelijke entiteit, zijn de relaties sindsdien tussen beide landen frigide. De grens tussen de twee landen is representatief voor dergelijke slechte relaties, aangezien zowel Zuid-Soedan als Soedan administratie claimen over de Abyei-regio die deel uitmaakt van Zuid-Kordofan. De president van Sudan, Omar Hassan al-Bashir, heeft verklaard dat hij de onafhankelijkheid van Zuid-Sudan niet zou erkennen als de regering het eigendom van de regio blijft claimen.
Als gevolg van geschillen over de regio schat de VN dat meer dan 113.000 mensen zijn ontheemd, waardoor het grensgebied tussen Zuid-Sudan en Soedan de gevaarlijkste plaatsen ter wereld zijn geworden. Overland oversteken is vrijwel onmogelijk.
1. Pakistan en Afghanistan (Durand-lijn)
De 1.510 mijl grens tussen Pakistan en Afghanistan werd getrokken in de late 19e eeuw door een Britse diplomaat, Sir Mortimer Durand, voor wie het werd genoemd. De willekeurige grensdoorsneden door het landgebied behoren tot etnische groepen, waaronder de Pashtun en Baloch, van wie velen sinds de oudheid in de buurt van de grens hebben geleefd. Sinds de tekening van de grens bestaat er geweld. Zelfs vandaag wordt het vaak gekarakteriseerd als een van 's werelds gevaarlijkste overtochten.
Gevaren aan de grens zijn droneslag, wetteloosheid, Al-Qaida en de aanwezigheid van andere militante groepen. Afghanistan erkent de Durand-linie formeel niet als grens. Vanaf 2017 is de grens gesloten. Het is onmogelijk voor toeristen om over te steken.
