Dieren die uitstierven in de 20e eeuw
Een dier wordt als uitgestorven beschouwd als er geen levende soort meer is. Elk dier dat als bedreigd op de rode lijst van de IUCN voorkomt, loopt het risico in de toekomst uitgestorven te raken. Verschillende factoren leiden tot het uitsterven van soorten, waaronder: jacht, vernietiging van leefgebieden en klimaatverandering.
Dieren die uitstierven in de 20e eeuw
Passagiersduif
Het eerste dier dat in de 20e eeuw uitstierf, was de passagiersduif. Deze vogelsoort was endemisch voor Noord-Amerika, waar het de meest voorkomende vogel was met een populatie van tussen de 3 en 5 miljard. Uit gegevens blijkt dat de passagiersduif werd herkend aan de unieke geluiden, die werden omschreven als hard en extreem luid.
Inheemse volken hebben er traditioneel op gejaagd als voedselbron. Na de komst van Europeanen werd de passagiersduif op de markt gebracht als een betaalbaar alternatief voor vlees. Verhoogde jacht en ontbossing hebben geleid tot het uiteindelijke uitsterven in 1914.
Berbera Leeuw
De Barbarijse leeuw was afkomstig uit het Atlasgebergte van Noord-Afrika. Het wordt beschouwd als een van de grootste leeuwensoorten die er is geweest. De Barbarijse leeuw groeide uit tot een lengte van tussen de 7 feet, 9 inches en 9 feet, 2 inches. Deze soort woog ergens tussen de 600 en 660 pond.
Deze leeuwensoort werd ooit gebruikt om gladiatoren in het Romeinse Colosseum te bestrijden. Het leed voor het eerst onder de bevolking in het midden van de negentiende eeuw, toen mensen begonnen te jagen voor betaling. Het was populair als hotel- en circusattractie. Bovendien werd deze leeuwensoort gewaardeerd om zijn lange manen, die zich uitstrekten over de schouders en naar de maag. De Barbarijse leeuw stierf in 1942 in het wild uit.
Mexicaanse grizzlybeer
De Mexicaanse grizzlybeer is een van de grootste zoogdieren die hij in Mexico heeft gewoond. Het groeide tot een gemiddelde hoogte van 6 voet en woog ongeveer 700 pond. Het werd herkend voor zijn enigszins zilveren vacht, hoewel sommige geelachtig bruin tot roodachtig van kleur waren.
Boeren beschouwden deze beer als een gevaar voor het vee rond het begin van de 20e eeuw. Vanwege deze waargenomen bedreiging, was de Mexicaanse grizzly beer in de val, vergiftigd en doodgeschoten. Al deze acties verminderden de bevolking, die in 1960 slechts 30 was, aanzienlijk. De regering van Mexico gaf deze beer beschermde status, maar dat deed weinig om het doden te stoppen. Tegen 1969 was de Mexicaanse grizzlybeer uitgestorven.
Gouden pad
De gouden pad was endemisch voor het Monteverde Cloud Forest Reserve in Costa Rica. Het mannetje was geelachtig oranje van kleur, waardoor de soort zijn naam kreeg. Vrouwtjes werden echter gevonden in verschillende kleuren, waaronder rood, groen en zwart.
De gouden pad werd voor het eerst ontdekt in 1964 en handhaafde een populatiegrootte van ongeveer 1.500 tot 1987. Tegen 1989 was deze soort uitgestorven om verschillende redenen, waaronder: klimaatverandering, beperkt bereik, luchtvervuiling en de schimmelziekte Chytridiomycose. De gouden pad is de eerste soort die is uitgestorven als gevolg van klimaatverandering. Het werd vaak geportretteerd op posters die de biodiversiteit en natuurbehoud bevorderen.
Levuana Moth
De Levuana-mot, afkomstig uit Fiji, is de laatste soort die in de 20e eeuw is uitgestorven. Het was een grijsblauwe kleur met een goudgele onderbuik. Het had een spanwijdte van iets meer dan een centimeter.
De Levuana-mot werd beschouwd als een plaag voor kokosgewassen en bedreigde het voortbestaan van de inheemse volkeren van Fiji, die afhankelijk zijn van de kokosplant voor voedsel, medicijnen, brandstof en bouwmaterialen. In de jaren 1920 werd deze soort onderworpen aan een ongediertebestrijdingsprogramma dat gebruik maakte van parasitoïden. Het programma was succesvol in het verminderen van de populatiegrootte. Veel mensen hadden kritiek op de aanpak, waarbij de ethiek van biologische bestrijdingsprogramma's ter discussie werd gesteld. De Levuana-mot is sinds 1994 als uitgestorven beschouwd.
Toekomstige uitstervingen
De IUCN Rode Lijst van bedreigde soorten groeit elk jaar verder. Onderzoekers schatten dat tussen de 0, 01% en 0, 1% van alle soorten elk jaar uitsterven, een snelheid die sneller is dan de natuurlijke uitsterving. Schattingen van het aantal soorten wilde dieren (wetenschappers ontdekken nog steeds elk jaar nieuwe soorten) variëren van 2 miljoen tot 100 miljoen. Dit betekent een minimale extinctiesnelheid van 200 soorten en een maximale uitstervingssnelheid van 100.000 per jaar.
Dieren die uitstierven in de 20e eeuw
| Gemeenschappelijke naam | Wetenschappelijke naam | reeks | Year of Extinction |
| Passagiersduif | Ectopistes migratorius | Noord Amerika | 1914 |
| Thylacine | Thylacinus cynocephalus | Australië, Tasmanië, Nieuw-Guinea | 1936 |
| Barbarijse leeuw | Felis leo | Noord Afrika | 1942 |
| Mexicaanse grizzlybeer | Ursus arctos | Mexico | 1969 |
| Kaspische tijger | Panthera tigris virgata | Centraal Eurazië | 1970 |
| Kouprey | Bos sauveli | Zuidoost-Azië | 1970 |
| Gouden pad | Incilius komt naar voren | Costa Rica | 1989 |
| Levuana Moth | Levuana iridescens | Hawaii | 1994 |
