Had Canada slaven?

De slavernij begon lang voor de verkenning van de Nieuwe Wereld. Echter, in de koloniale tijd vond de slavernij plaats in verschillende landen in de wereld. Een voorbeeld van een dergelijke regio waar de slavernij welig tierde, was in Brits Noord-Amerika, waaronder Canada. Slavernij in Canada gebeurde in twee fasen; tijdens de periode van de First Nations en tijdens de koloniale tijd in het begin van de 17e eeuw. In die tijd was het, net als overal waar slavernij heerste, cruciaal voor het bevorderen van de economische agenda's van de kolonisten. Slaven werkten vroeger op de plantages en de export van goederen zoals rum en tabak. De slaven werden voornamelijk uit Afrika meegenomen, maar ook de inheemse volkeren van Canada.

Slavenbezit in Canada

Slaven waren het eigendom van mensen uit alle klassen van de Canadese samenleving, inclusief functionarissen van de regering en het leger, handelaars, priesters, handelaars en anderen. Afgezien van de behoefte aan goedkope arbeid, was het aantal slaven dat een individu had een symbool van rijkdom. Elke persoon die een slaaf bezat, moest de wettelijke procedures volgen die in de wet waren vastgelegd. Er waren bijvoorbeeld bepalingen voor legale contracten, slaven doorgeven in een testament, vrijgave en andere dingen.

Behandeling van slaven in Canada

Ondanks berichten dat Canadese slaven een betere behandeling genoten dan die in de Verenigde Staten, wordt dit over het algemeen als onwaar beschouwd. Aangezien slaven als bezittingen werden beschouwd, hadden ze geen rechten, zodat ze op een manier konden worden behandeld die de eigenaar geschikt achtte. Bijvoorbeeld, een eenvoudige misdaad van een slaaf kan een zware gevangenisstraf of opsluiting rechtvaardigen. Sommige eigenaars zouden echter bepaalde privileges aan hun slaven verlenen, zoals leren lezen en schrijven en hen belonen met land en geld.

De negatieve behandeling van de slaven leidde tot het begin van rebellie van allerlei soorten mensen, vooral de slaven. Verzet vond op verschillende manieren plaats, waaronder het vertellen van een leugen om werk te vermijden, ziekte te veinzen en op andere manieren. Vrouwen hadden een soort verzet dat bekend staat als 'petit marronage', waarbij het pand van de werkgever zonder toestemming werd verlaten. Sommige slaven besloten Canada te ontvluchten en naar nabijgelegen landen als de VS te verhuizen.

Afschaffing van de slavernij in Canada

Tijdens de 19e eeuw verspreidde de abolitionistische beweging zich over de koloniën. De afschaffing van de slavernij was een geleidelijk proces dat een aantal problemen met zich meebracht. Antislavernijactivisten hadden echter ook enkele grote overwinningen, zoals het aannemen van de wet om de slavernij in Upper Canada te beperken. De wet zorgde ervoor dat alle kinderen die na 1793 tot slaven werden geboren als vrije mensen werden geboren. Deze wet was echter geen definitieve overwinning omdat de slavernij nog steeds legaal was in Brits Noord-Amerika. Om deze reden en anderen hebben sommige mensen besloten om het idee van een niet-volledige afschaffing in te voeren. Indentureship betekende dat de slaven een contract van soort hadden met de eigenaar die de slaaf zou betalen en vrijgeven nadat het contract was geëindigd. Dit idee werd echter verwijderd nadat de wet op de afschaffing van de slavernij koninklijke goedkeuring kreeg op 28 augustus 1833 en in werking trad op 1 augustus 1834. Daarna was de slavernij illegaal volgens de wet en moesten alle slavenhouders alle slaven vrijlaten.