The Harlem Renaissance
The Harlem Renaissance was een sociale, culturele en artistieke ontwikkeling die plaatsvond in Harlem, New York, en die een nieuwe zwarte Amerikaanse culturele identiteit definieerde. Het gebeurde van de jaren 1920 tot de jaren 1930 met verschillende identiteiten zoals de New Negro Movement, de Jazz Age en de Negro Renaissance onder andere namen. De Renaissance van Harlem bracht de Afrikaans-Amerikaanse culturele expressie in stedelijke centra met zich mee, criticus Alain Locke beschreef het als een spirituele volwassenwording waarin de zwarte gemeenschap zich vrijuit kon uiten. In deze periode, hoewel Afro-Amerikanen minder economische wegen hadden, was creativiteit nog steeds volledig van kracht.
Achtergrond van de Renaissance van Harlem
Na de burgeroorlog verlangden bevrijde Afro-Amerikanen naar economische, culturele, burgerlijke en politieke rechten. Het geïnstitutionaliseerde racisme was nog steeds ongebreideld in het zuiden en discriminatie kan in het hele land worden gevonden. Door ontberingen zijn de meeste zwarten in grote getale naar het noorden gegaan. Veel spelers in de Harlem-renaissance maakten deel uit van migranten uit het begin van de 20e eeuw in het noorden en middenwesten. Anderen waren de zwarte middenklasse en mensen van Afrikaanse afkomst uit de Caraïben die naar de VS kwamen op zoek naar groenere weiden. Deze groepen kwamen samen in Harlem. De grote migratie bracht veel zwarte Amerikanen uit Chicago, Philadelphia en Detroit. In Harlem kwamen ze nog steeds racisme tegen, hoewel niet in dezelfde mate als in het zuiden.
The Awakening Of The Harlem Renaissance
De Renaissance begon in de late jaren 1910 met toneelstukken met zwarte acteurs die stereotypen afwijzen en emoties overbrengen. Gedichten zoals "If We Must Die" introduceerden een politiek uitdagend protest tegen het racisme en het lynchen. Al snel verschenen er in New York verschillende politieke en kunstkranten die werden uitgegeven door zwarte Amerikanen in Harlem. Religie, met name het christendom, werd een onderwerp van debat. Tegenstanders van religie geloofden dat het christendom geen antwoord was, omdat discriminatie en segregatie het meest werden beoefend door christenen en in kerken. Veel Afro-Amerikaanse christenen hebben aangedrongen op meer allesomvattende doctrine. Zakken van de islam, het jodendom en traditionele Afrikaanse religies vonden ook hun weg naar Harlem. Harlem Stride, een nieuwe manier van pianospelen werd in deze periode uitgevonden. In die tijd was jazz erg competitief met getalenteerde muzikanten. Het verspreidde zich snel door het hele land. Zwarte muziekstijlen trokken meer blanken aan die de melodieuze mals en thema's van zwarte componisten uitbuitten.
Prestaties van The Harlem Renaissance
De Renaissance uit Harlem opende kansen voor zwarte bewoners wier werken werden gepubliceerd en landelijke aandacht kregen. De Renaissance legde fundamenten voor toekomstige zwarte protestbewegingen en bewegingen. De renaissance versterkte het raciale bewustzijn door etnische trots. Sommige Afro-Amerikanen hadden het geluk om geld te krijgen, eigendom te hebben en een universitaire graad te behalen. De renaissance bracht zwarte vaardigheden in de Amerikaanse geschiedenis en cultuur. Harlem Renaissance moedigde het groeiende blues-muziekgenre aan dat door sommige artiesten wordt gebruikt om zichzelf te uiten. Het leidde ook tot het uitdagen van genderrollen, seksualiteit en seksisme.
Kritiek op de Renaissance uit Harlem
Veel mensen keuren Harlem Renaissance af omdat ze worstelen om een nieuwe cultuur te creëren die hen scheidt van de witte cultuur. Het intellect van Harlem nam zijn toevlucht tot het nabootsen van blanken door hun kleding en manieren te kopiëren om het rassenbewustzijn te verhogen en assimilatie aan te moedigen. Critici beweren dat raciaal bewustzijn kan worden bereikt zonder te proberen er wit uit te zien en er wit uit te zien. Vanwege zijn aantrekkingskracht op het gemengde publiek, werkten toonaangevende bladen en kranten bij Harlem Renaissance-schrijvers, maar de meeste zwarte Amerikanen verzetten zich tegen deze regeling omdat ze geloofden dat blanke verkondigers zwarte schrijvers als losbandig beschouwden. Sommige grote Harlem-gewrichten gingen tot het uiterste om het beste zwarte entertainment te bieden aan uitsluitend witte doelgroepen.
End Of The Harlem Renaissance
Harlem Renaissance eindigde in de jaren 1930 vanwege de grote depressie. Hoewel kort, de invloed ervan op zwarte kunstenaars en toekomstige bewegingen was geweldig.
