Hoe en waarom kan een meer verdwijnen?
Meren zijn een van de belangrijkste waterbronnen ter wereld. Er zijn 122 grote meren in de wereld (meren met een oppervlakte van meer dan 390 vierkante mijlen) die goed zijn voor 29% van alle in het binnenland gelegen water op de planeet. Met veel meren die enorm groot zijn, zoals de Kaspische Zee die een oppervlakte van 143.000 vierkante mijl beslaat, lijkt het verdwijnen van een meer misschien wat vergezocht. Meren verdwijnen echter, sommige nemen honderden jaren om volledig te verdwijnen en sommige, zoals het Beloye-meer in Rusland, verdwijnen in slechts een paar minuten. De belangrijkste oorzaak voor het verdwijnen van meren is de afleiding van wateren van de zijrivieren van het meer.
The Sudden Disappearance Of Lake Peigneur
Lake Peigneur was een van de grootste meren in de staat Louisiana, VS, met een oppervlakte van 1.300 hectare. Het meer was de thuisbasis van een breed scala aan dieren in het wild en had zelfs een eiland. In 1980 was echter het Peigneur-meer plotseling verdwenen. De oorzaak van de verdwijning was een gebeurtenis die recht uit science-fiction leek te komen. Op 21 november 1980 zat een van de vele olieboren in het meer van Peigneur 1200 voet onder het oppervlak van het meer en plotseling begon het platform te kantelen. Nauwelijks was de bemanning van het booreiland van het platform geëvacueerd dan dat het hele tuig instortte en verdween onder het oppervlak van het meer. De onderdompeling van de enorme booreiland verbaasde de bemanning als het meer een maximale diepte van slechts 11 voet had. Al snel ontwikkelde zich een enorme draaikolk, waar het tuig aanvankelijk stond, dat met kracht andere boorplatforms uit de olie zoog, evenals een dok in de buurt. De stroom van het Delcambre-kanaal, dat leegliep in de Golf van Mexico, werd omgekeerd en in de draaikolk geleid, samen met een sleepboot en 11 bakken. Al snel verdween de 3, 5 miljard liter water van het meer in het gat.
Hoe menselijk handelen en lediging nodig is Lake Tsjaad
Lake Tsjaad is een van de beste voorbeelden van een gekrompen meer dat aan het verdwijnen is. Lake Tsjaad is een groot meer dat wordt gevonden in Tsjaad, een land in centraal Afrika. Het meer was historisch gezien een van de grootste meren in Afrika en wordt geschat op zo'n 5000 vierkante kilometer rond 5000 voor Christus. De immense historische omvang van het meer bleef gedurende duizenden jaren bestaan met oude Romeinse ontdekkingsreizigers die het bestaan en de grote afmetingen ervan tijdens het bewind van Augustus documenteerden. In het midden van de 20e eeuw was het meer nog steeds een van de grootste in Afrika met een oppervlakte van 10.000 vierkante mijl in de jaren zestig. Tegenwoordig is het Lake Tsjaad niets anders dan een schaduw van zijn oude grootte, aangezien het meer nu een oppervlakte van 520 vierkante mijl beslaat. Het meer heeft in minder dan een eeuw maar liefst 95% van zijn grootte verloren. De belangrijkste oorzaak van de krimp van het Tsjaadmeer is de grote vraag naar water door de omringende bevolking, aangezien het meer zich in een droog gebied bevindt.
De plotselinge verdwijningen van Lake Jackson vanwege natuurlijke oorzaken
Lake Jackson is een prairiemeer gelegen in Leon County, Florida. Het meer is beroemd om zijn dramatische verdwijning. Het meer is relatief klein en bestrijkt een gebied van slechts 6, 2 vierkante mijlen en een maximale lengte van 8 mijl. Lake Jackson heeft geen uitstroomstromen en zijn primaire uitstroom is de sinkholes die het water van het meer in de watervoerende laag van Florida leiden. De twee meest opvallende zinkputten waardoor het water uit het meer loopt, zijn de Porter Hole Sink in het zuidelijke deel van het meer en de Lime Sink, gelegen in het noordelijke deel van het meer. Deze uitstroom draineert soms het meer, met name in perioden waarin het niveau van grondwater daalt waardoor Lake Jackson plotseling verdwijnt. In september 1999 verdween het meer nadat het volledig door de sinkholes was gedraineerd en slechts een paar verspreide zwembaden had achtergelaten. De vroegste geregistreerde verdwijning van Lake Jackson werd gedocumenteerd in mei 1907, en sindsdien is het meer volledig leeggelopen in 1982, 1957, 1936, 1935, 1932 en 1909.
Het verlies van het Aralmeer als gevolg van overbevissing door mensen
Het Aralmeer was een groot meer in Centraal-Azië, dat zowel Kazachstan als Oezbekistan omvatte. Tijdens zijn hoogtepunt was de Aralzee een van de grootste meren ter wereld met een oppervlakte van ongeveer 26.300 vierkante mijl. De Aralzee is een van de ergste ecologische rampen in de geschiedenis, aangezien wijdverbreide schadelijke menselijke activiteiten in de 20e eeuw ervoor zorgden dat het meer verdween en een dunne strook van twee kleine meren achterliet. De verdwijning van het Aralmeer werd voornamelijk veroorzaakt door intensieve irrigatieprojecten van de Sovjetrepubliek, die de rivieren, die de belangrijkste instroom van het meer vormden, afvoeren. Tegen het einde van de 20e eeuw was ongeveer 90% van het water van het meer verdwenen. Hoge temperaturen hebben ertoe geleid dat een deel van het gedroogde merenbassin een wrede woestijn is geworden die bekend staat als de Aralkum-woestijn.
De Dode Zee sterft snel
De Dode Zee is een groot hypersalinaal meer in het Midden-Oosten en staat bekend als het laagste punt van hoogte op aarde, aangezien de kusten ongeveer 1.412 voet onder de zeespiegel liggen. Het meer beslaat een gebied van 234 vierkante mijlen en heeft een maximale lengte van 31 mijl en een maximale breedte van 9, 4 kilometer. De Dode Zee is het diepste hypersaline meer ter wereld met een maximale diepte van 978 voet. In de afgelopen jaren is de Dode Zee in een alarmerend tempo aan het verdwijnen. In het begin van de 20e eeuw bezette de Dode Zee een oppervlakte van 410 vierkante mijl, wat betekent dat het meer in ongeveer 100 jaar tijd met 176 vierkante mijl is geslonken. Deze achteruitgang is veroorzaakt door de afleiding van het water van de belangrijkste zijrivier van het meer, de Jordaan, en wordt versneld door verdamping veroorzaakt door de hoge temperaturen in de regio. Uit gegevens blijkt dat het waterpeil van de Dode Zee sinds de jaren '70 met een snelheid van 3 voet per jaar is teruggelopen.
