Kunstbewegingen door de geschiedenis heen: het expressionisme

Expressionisme is een vorm van kunst die de rauwe emoties van de kunstenaar naar voren probeert te brengen. Deze vorm van kunst ontstond op uniforme en wijdverspreide wijze in verschillende Duitse steden als een manier om de relatie tussen de wereld, emoties en spiritualiteit te overbruggen. Het was het tegenovergestelde van de starre Academic Art-beweging en de verheerlijkende kunst van het impressionisme. De vroegste expressionisten leken de vormvervorming en het gebruik van felle kleuren aan te moedigen om de angsten en verlangens van de kunstenaars tot uitdrukking te brengen.

Geschiedenis van het expressionisme

De geboorte van het expressionisme is geaccrediteerd bij enkele vroegere impressionisten die later een verschuiving in hun vorm van kunst hebben gemaakt voor een betere uitdrukking van hun gevoelens en de impact van de veranderende samenleving op hun leven. Twee van deze kunstenaars zijn Edvard Munch uit Noorwegen en Gustav Klimt uit Oostenrijk. In 1905 ontstond de kunst officieel in de Duitse stad Dresden met de vorming van een groep genaamd The Bridge. Het werd gevormd door vier studenten die schilders wilden worden.

Zes jaar later werd een andere groep genaamd Blue Rider in München opgericht door jonge kunstenaars die protesteerden tegen de beslissing van de lokale tentoonstelling om een ​​schilderij van Wassily Kandinsky te weigeren. Het stuk heette 'The Last Judgment'. De naam Expressionisme is toegeschreven aan een kunsthistoricus uit het Tsjechisch, Antonin Matejceck genaamd. Hij gebruikte het voor het eerst in 1910 als een antoniem van het impressionisme.

Concepten en stijlen

Leden van The Bridge zijn geïnspireerd door kunstenaars als Ensor, Munch en Van Gogh in hun overbrengen van rauwe gevoelens naar hedendaagse kwesties. Ze gebruikten provocerende scènes die worden gekenmerkt door prostituees en dansers in nachtclubs en stadsstraten om de morele verrotting in de samenleving te tonen. De Blue Riders neigden naar spirituele toespeling, abstractie en symboliek.

Franse kunstenaars hebben ook het expressionisme overgenomen en beïnvloed. Georges Rouault staat bekend om zijn vormvervorming van het fauvisme en het gebruik van levendige kleuren. Marc Chagall liet zich inspireren door Symboliek, Fauvisme en Kubisme en creëerde zijn eigen kunstvorm die later surrealisten en andere expressionisten beïnvloedde.

In Oostenrijk interpreteerden kunstenaars die hun inspiratie haalden uit het expressionisme zoals Egon Schiele en Oskar Kokoschka de kunst individueel en personaliseerden deze in hun verschillende werken. Beide kunstenaars hadden werken die draaiden rond psychologische en erotische thema's. Ze gebruikten ook levendige kleuren, vormvervormingen en sinous lijnen om hun gevoelens over het menselijk lichaam tot uitdrukking te brengen.

Latere ontwikkelingen

De kunst van het expressionisme evolueerde met de tijd en zoals sommige kunstenaars het verwierpen, probeerden anderen het uit te breiden. Kandisky bijvoorbeeld nam aquarellen en niet-objectieve schilderkunst op. De kunst nam later een nieuwe richting in na de Eerste Wereldoorlog. De New Objectivity-beweging begon in 1918 met zijn artistieke leden die minder sentiment wilden hebben.

In de jaren zestig en zeventig werd het expressionisme nieuw leven ingeblazen in Duitsland en in de jaren tachtig werd de moderne versie van het expressionisme Neo-expressionisme wereldwijd aangenomen. Julian Schnabel uit New York City gebruikte dikke verflagen, gebalft penseelwerk en onnatuurlijke kleurenpaletjes in zijn werk vanwege zijn inspiratie uit het vroegere expressionisme.