Landen met de laagste tarieven voor diabetes

Diabetes is een metabole stoornis die wordt gediagnosticeerd wanneer iemand abnormaal hoge bloedsuikerspiegels heeft (hyperglycemie). Dit komt door onvoldoende afscheiding van insuline of ongevoeligheid voor dit hormoon, omdat insuline het hormoon is dat suiker opneemt en uit het bloed in de spieren opslaat. Hoge bloedsuikerspiegels kunnen leiden tot ernstige gevolgen zoals orgaanfalen, blindheid, verlamming, neuropathie, coma en zelfs de dood. Stress, inactiviteit, voedingsarmoede en energierijke diëten, en obesitas zijn niet alleen gecorreleerd met elkaar, maar kunnen ook onafhankelijk of interdependent werken om het vermogen van het menselijk lichaam om insuline af te scheiden en de gevoeligheid voor bloedsuiker verlagen te verminderen acties. Met een meer sedentaire levensstijl en wereldwijde incidentie van obesitas is diabetes tegenwoordig meer dan ooit een wereldwijd gezondheidsprobleem. Zoals u zult zien, zijn veel van de hieronder genoemde landen, ondanks het feit dat zij enkele van de laagste percentages van de ziekte ter wereld hebben, nog steeds kwetsbaar voor verhoogde ziektecijfers in de toekomst. Bovendien kan het gebrek aan diagnostische instrumenten betekenen dat hun werkelijke tarieven nog steeds veel hoger zijn, en een gebrek aan toegang tot medische zorg en financiële middelen maakt degenen die aan de ziekte lijden in deze landen vatbaar voor de allerergste diabeteseffecten. Sub-Sahara Afrikaanse en voormalige Socialistische Sovjetrepublieken domineren deze lijst.

10. Angola (2, 6%)

Veel naties in Afrika ontwikkelen zich snel in economisch en sociaal opzicht en als gevolg daarvan hebben medische diensten het vaak moeilijk om bij te blijven. Diabetes in Angola blijft bijvoorbeeld relatief laag, maar veranderingen in levensstijl zullen de komende jaren waarschijnlijk leiden tot een toename van de chronische ziekte. Mensen hebben meer kans op zittend werk en eten meer verwerkt voedsel, dat vaak is verpakt met grote porties en rijk is aan calorieën, suiker en transvetten. In Angola komt diabetes het meest voor bij mensen ouder dan 60 jaar.

9. Oekraïne (2, 6%)

De Oekraïense diabetespercentages zijn de afgelopen 10 jaar met 10% gestegen, hoewel het aantal relatief laag blijft. De Oekraïne lijdt aan wijdverbreide corruptie bij de overheid die zelfs de gezondheidszorgsector treft. Het is vaak zo goed als onmogelijk voor lager-inkomens Oekraïners met diabetes om behandeling of medicatie te krijgen, omdat ze zich niet kunnen veroorloven om diabetes medicijnen te kopen, of zelfs een arts betalen die een diagnose kan stellen.

8. Armenië (2, 6%)

Armenië is de eerste in zijn geografische regio voor sterfte door diabetes, en de prevalentie van de ziekte zal naar verwachting stijgen tot 10% in 2030. Behandeling van de ziekte in Armenië is moeilijk, omdat de meeste endocrinologen daar wonen in een handvol steden die ontoegankelijk zijn voor plattelandsbevolking. Medicatie is te duur voor de meeste Armeniërs. Diabetes wordt in Armenië als een handicap beschouwd, dus degenen die door de ziekte zijn getroffen, worden vaak sociaal verstoten.

7. Albanië (2, 6%)

Leefstijlen in Albanië zijn ook meer sedentair geworden, met name als gevolg van de instroom van auto's sinds het einde van het Sovjetregime in 1990. Er is niet alleen weinig informatie over diabetes beschikbaar voor de Albanese bevolking, maar er zijn weinig gegevens beschikbaar voor wetenschappers over de prevalentie van de ziekte in de afgelopen decennia.

6. Azerbeidzjaans (2, 6%)

90% van de diabetesgevallen in Azerbeidzjan is Type 2, de vorm van diabetes die vaak wordt ontwikkeld als gevolg van keuzes in levensstijl. Type 2-diabetes komt het meest voor bij volwassenen ouder dan 40, terwijl Type 1 meestal wordt vastgesteld bij jongere mensen. In 2013 verhoogde de Azerbeidzjaanse overheid de financiering voor de behandeling van chronische ziekten, waaronder diabetes, 2, 8 keer.

5. Georgië (2, 6%)

In Georgië heeft een groter aantal jonge mensen diabetes dan het wereldgemiddelde, hoewel de ziekte minder voorkomt onder de oudere bevolking. De Georgische regering wordt vaak als autoritair beschouwd en de politieke situatie is daar nog steeds instabiel, zelfs meer dan twee decennia na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Hierdoor heeft de overheid weinig tijd of geld om zich te wijden aan de behandeling van diabetes.

4. Moldavië (2, 5%)

Moldavië kampt met hoge percentages tuberculose, en zelfs het relatief lage aantal gevallen van diabetes verergert dit probleem, omdat mensen die aan diabetes lijden, eerder tuberculose ontwikkelen. Zoals veel ontwikkelingslanden, heeft het publiek niet veel informatie over diabetes, dus de ziekte wordt in de meeste Moldaviërs vaak een hele tijd onopgemerkt. De Wereldgezondheidsorganisatie probeert in te grijpen om het probleem te helpen, omdat de Moldavische regering niet veel heeft gedaan om diabetische burgers te helpen lijden.

3. Gambia (2, 0%)

Net als in andere Afrikaanse landen is diabetes in Gambia vooral gevaarlijk omdat de meeste mensen zich niet realiseren dat ze het hebben en daarom niet worden behandeld. Dit kan leiden tot vele andere ziekten en bijwerkingen, van hartaanvallen tot blindheid en verlies van ledematen. Gambia ziet ook de laatste jaren hogere percentages zwaarlijvigheid, waarvan verwacht wordt dat het in de komende jaren het aantal diabetes zal verhogen.

2. Mali (1, 6%)

Als een van de armste landen in Afrika heeft Mali het moeilijk om zijn burgers die lijden aan diabetes te behandelen. Er zijn slechts vier artsen in het land die volledig gekwalificeerd zijn om de ziekte te behandelen, en insuline is relatief zeldzaam en ongelooflijk duur, zeker buiten het prijsbereik van de meeste Malinese burgers. Er is ook een gebrek aan informatie over de preventie en het beheer van de ziekte, zelfs als levensstijlen meer sedentair worden. Helaas heeft de regering van Mali niet veel belangstelling getoond voor het verbeteren van de behandeling van diabetes.

1. Benin (1, 5%)

Benin worstelt met veel chronische ziekten en vermijdbare doodsoorzaken, waaronder ondervoeding, lage geboortegewichten, HIV, AIDS en malaria. Het land is erg arm en heeft een hoog analfabetisme, waardoor voorlichting over een ziekte, waaronder diabetes, bijzonder moeilijk is. Daarom wordt diabetes in Benin zelden gediagnosticeerd, wat, net als in andere Afrikaanse landen, de diabetes van Benin meer kwetsbaar kan maken voor ernstige complicaties en hoge sterftecijfers als gevolg van diabetes. De Wereldgezondheidsorganisatie werkt aan de verbetering van sommige van deze problemen en stelt stevige doelen om tegen 2030 te bereiken.