Religieuze overtuigingen in Venezuela

Venezuela is een Zuid-Amerikaans land gelegen langs de Caribische Zee. Het heeft een gevarieerde bevolking van 31 miljoen mensen wier voorouders zijn beïnvloed door het Spaanse koloniale tijdperk en de Europese immigratie die plaatsvond in het midden van de 20e eeuw. Tegenwoordig zijn de belangrijkste etnische groepen in het land mestizo, wit, zwart en inheems. Op dezelfde manier dat kolonialisme en immigratie de etnische bevolkingsgroepen in het land hebben beïnvloed, heeft het ook de religies beïnvloed die hier worden beoefend. Dit artikel gaat in op de belangrijkste religieuze overtuigingen van Venezuela.

Religieuze overtuigingen in Venezuela

Rooms-katholicisme

Zoals overal in Latijns-Amerika gebruikelijk is, is het katholicisme het meest toegepaste religieuze geloofssysteem in het land. Ongeveer 71% van de bevolking identificeert zich als rooms-katholiek. Deze religie werd geïntroduceerd tijdens het koloniale tijdperk, maar de kerk kreeg hier niet zoveel invloedrijke macht als in de nabijgelegen landen. Het heeft echter wel bijgedragen aan het onderwijssysteem. Voor de regering van Hugo Chavez verloor de katholieke religie aanhangers van de protestantse religie. Tijdens de regering van Chavez nam de regering de controle over katholieke scholen over en verwijderde religieus onderwijs van openbare scholen. Beide gebeurtenissen hebben geresulteerd in een kleiner percentage katholieke volgers in vergelijking met andere Latijns-Amerikaanse landen.

Protestants christendom

De op een na meest voorkomende religieuze identiteit in Venezuela is het protestantse christendom. Deze benaming heeft een gevolg van 17% van de bevolking. De meerderheid van deze individuen zijn evangelicals die zich hebben bekeerd van de katholieke religie. De protestantse religie heeft vanwege politieke beperkingen wat te lijden gehad in het land. Vóór Chavez waren christelijke tv- en radio-uitzendingen illegaal. In 2005 schortte de regering echter visa op voor zendelingen nadat een beroemde evangelical opmerkingen had gemaakt over het vermoorden van de president van Venezuela.

goddeloosheid

Nog eens 8% van de bevolking identificeert zich als niet-religieus. Dit kan worden opgesplitst in 6% als Agnostic en 2% als Atheist. Vaak gaat de beweging van een land in de richting van secularisatie hand in hand met verstedelijking en toegenomen opleidingsniveau, wat in Venezuela het geval lijkt te zijn. Deze percentages begonnen aan het begin van de 21ste eeuw te groeien toen het land begon te moderniseren.

Santeria

Santería heeft een kleinere aanhang van ongeveer 1% van de mensen in Venezuela. Deze religie ontwikkelde zich onder Spaanse heerschappij in het Caribisch gebied onder West-Afrikaanse afstammelingen. Er wordt aangenomen dat het een fusie is van Afrikaanse en Indiaanse traditionele religies met het christendom, in het bijzonder het katholicisme.

Andere overtuigingen

Andere minderheidsreligies die in het land worden beoefend, omvatten de islam, het boeddhisme en het jodendom. Samen vormen ze ongeveer 3% van de bevolking. Islam wordt beoefend door 95.000 mensen van Syrische en Libanese afkomst. Het boeddhisme wordt beoefend door 52.000 mensen van voornamelijk Chinese, Japanse en Koreaanse afkomst. Het jodendom wordt beoefend door ongeveer 13.000 mensen die voornamelijk in Caracas wonen.

Godsdienstvrijheid in Venezuela

De Venezolaanse grondwet beschermt de rechten met betrekking tot de vrijheid van alle religieuze praktijken, zolang deze praktijken het openbare fatsoen en de orde niet hinderen of de religieuze rechten van anderen schenden. Desondanks heeft het land voorbeelden van religieuze vervolging meegemaakt. Antisemitisme is tot uitdrukking gebracht op zowel publieke als private mediakanalen. Evangelicals rapporteren obstakels voor het registreren van hun religie bij de overheid. Bovendien zijn mormonen de toegang tot hun huis van aanbidding ontzegd omdat het werd bezet door slachtoffers van overstromingen. Vanaf 2014 was het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken niet succesvol in zijn pogingen om een discussie te voeren met de regering over kwesties van religieuze vrijheid.