Was er ooit een koning van Ierland?

Een monarchaal systeem bestuurde Ierland vanaf de oudheid tot de vorming van de Republiek Ierland aan het begin van de 20e eeuw. De koning van Engeland diende als de koning van Ierland tot de vorming van de Republiek Ierland in 1949.

Gaelic Kingdoms of Ireland

Het oude Ierland was geen eenheidsstaat, maar een conglomeraat van vijf tot negen primaire koninkrijken die waren onderverdeeld in verschillende kleinere koninkrijken. Elk werd afzonderlijk bestuurd en territoriale geschillen waren normaal. Legenden vertellen over de Hoge Koningen van Ierland die werden verondersteld de opperste koningen van het hele eiland Ierland te zijn, maar historici wijzen deze rekeningen af ​​als onwaar. In 1169 begonnen de Noormannen Ierland binnen te vallen met als doel controle uit te oefenen over het gebied. Na zes jaar verzet stortten de Ierse koninkrijken in en kwam het hele eiland onder de controle van de koning van Engeland.

Lords of Ireland

Vanwege de uitgestrektheid van Ierland, delegeerde koning Hendrik II van Engeland de controle over Ierland aan zijn zoon, John, als de Lord of Ireland op 10-jarige leeftijd. In 1199 volgde John zijn vader op als de koning van Engeland maar bleef hij dienen als de heer van Ierland. Tegen het midden van de 13e eeuw was de geografische regio onder de controle van de koning van Engeland uitgebreid naar Schotland en Frankrijk. De greep van de koning op Ierland werd zwak en de Gaelische adel begon verloren terrein terug te vorderen. In de late jaren 1390 was de controle van Engeland over Ierland aanzienlijk afgenomen, omdat de koning van Engeland niet langer de controle had.

Het koninkrijk Ierland

In 1541 schafte het Ierse parlement de titel van Lord of Ireland af en creëerde de titel van de King of Ireland. De koning van Engeland bekleedde de positie, en dus werd koning Hendrik VIII van Engeland de eerste koning van Ierland, terwijl Katherine Parr de eerste koningin werd. Koning Henry VIII was echter drie jaar eerder geëxcommuniceerd en werd daarom niet erkend door de Europese katholieke vorsten. In 1603 werd Schotland onderdeel van de Unie van de Kronen. Voor een korte periode in het midden van de 17e eeuw, was er geen 'King of Ireland' als monarchale geschillen en Ierse opstanden geveegd in de regio dwingen koning Charles II om toevlucht te zoeken in Frankrijk. Hij keerde terug in 1660 en werd uitgeroepen tot de koning van Engeland, Schotland en Ierland.

republiek Ierland

The Acts of Union 1800 vestigde de unie tussen Groot-Brittannië en Ierland die bestond als het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland. De unie bestond tot december 1922 onder de koning van Groot-Brittannië toen een groot deel van Ierland het Verenigd Koninkrijk verliet en de Ierse Vrijstaat vormde binnen het Britse rijk. De noordelijke regio's van Ierland kozen ervoor om in het Verenigd Koninkrijk te blijven en de politieke unie bestond als het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland. De Ierse Vrijstaat en het Verenigd Koninkrijk erkenden Koning George V als de Opperste Monarch. In 1936 stierf de koning. Een jaar later keurde de Ierse Vrijstaat een nieuwe grondwet goed die de naam van het land veranderde in Ierland en de monarchie afschafte. In 1949 werd Ierland een republiek en werd daarna de Republiek Ierland genoemd. Het verliet het Gemenebest van Naties en herkende de koning niet langer.