Wat betekent prehistorie?

De prehistorische periode is het tijdperk vóór het verschijnen van de opgetekende geschiedenis in de vorm van schriftelijke verslagen door de mens. Wetenschappelijke doorbraken hebben het mogelijk gemaakt om inzicht te krijgen in de manier van leven van de mens voordat hij er gegevens van vastlegde. De prehistorische periode overstijgt door verschillende aspecten zoals gereedschap en wapens, kunst, overheid en instituties, religie en sociale structuur.

Definitie van 'Prehistorisch'

Het woord prehistorisch bestaat uit het voorvoegsel 'pre-' en het woord 'historisch'. Het voorvoegsel is een pre-aanduiding voor of voorafgaand terwijl het historisch betrekking heeft op een gebeurtenis uit het verleden. Het woord prehistorisch vertegenwoordigt dus de periode voordat de geschiedenis werd vastgelegd of vóór de uitvinding van schrijfsystemen. Prehistorie beschrijft tijdperken waarin het menselijk bestaan bestond, maar er bestaan geen gegevens over hun manier van leven. Wanneer de prehistorie breder wordt gebruikt, kan deze verwijzen naar de periode waarin het leven op aarde verscheen, zelfs vóór het bestaan van menselijke wezens.

Hoe weten we over prehistorische tijden?

De studie van prehistorische heeft een verscheidenheid aan disciplines in sociale en natuurlijke wetenschappen. De belangrijkste methode die wordt gebruikt voor onderzoek is archeologie. Ondanks de afwezigheid van archieven, heeft de oude man artefacten achtergelaten, zoals gereedschap, wapens en andere voorwerpen die van onschatbare waarde zijn voor zijn dagelijks leven. Archeologen gebruiken opgravingen om dergelijke objecten te bereiken en gebruiken andere hulpmiddelen, waaronder geografische onderzoeken, oppervlakte-onderzoeken en wetenschappelijke analyses om de oude manier van leven te bepalen. Archeologie wordt aangevuld door andere disciplines zoals plantkunde, geologie, bodemkunde, antropologie, geschiedenis, linguïstiek, biologie en moleculaire genetica.

De prehistorische tijdlijn

De enorme spanwijdte van de prehistorische periode is in eeuwen verdeeld door gereedschappen en wapens die door de mens worden gebruikt. De verschillende leeftijden worden hieronder kort besproken:

Steentijd

De oude steentijd of het paleoliticum verwijst naar het eerste gebruik van stenen werktuigen door de mens. De man gebruikte gereedschap om te jagen en te vissen en ontdekte vuur als resten van verkoold hout en bot zijn opgegraven in grotten.
Midden-steentijd - ook wel het Mesolithicum genoemd, deze periode vertegenwoordigt het gebruik van vuursteengereedschap, houten voorwerpen en stenen adzes. Landbouw begon te worden aangenomen door een man en de eerste gevallen van ontbossing om ruimte te creëren voor de landbouw deed zich voor.
Nieuwe steentijd - het nieuwe stenen tijdperk of het neolithicum vertegenwoordigt het gebruik van gepolijste werktuigen voor landbouw en zelfs oorlogsvoering. De mens in deze leeftijd exposeerde vooruitgang door domesticatie van dieren, gebruik van aardewerk, weven en woningbouw.

Age Of Copper (Chalcolithic)

Sommige beschavingen in Afrika mijden het gebruik van koper en brons direct om te strijken, maar andere beschavingen zoals die in Europa zijn geleidelijk overgegaan door de drie metalen. Koper was een zacht metaal en het werd op geen enkele manier superieur geacht aan steen, en dus werden beide elementen samen gebruikt.

Bronstijd

Bronstijd werd gekenmerkt door verbeteringen in de metaalbewerking, waarbij werd ontdekt dat door het mengen van koper en tin een hard metaal werd gevormd dat brons wordt genoemd. Voor sommige beschavingen markeerde de Bronstijd het einde van de prehistorie vanwege de ontwikkeling van schrijfmethoden. Sommige grote staten ontwikkelden zich in regio's zoals Mesopotamië en Egypte na het wijdverspreide gebruik van brons voor oorlogsvoering.

Ijzertijd

IJzertijd markeerde de ontwikkeling van schrijfsystemen voor de meeste beschavingen naast het gebruik van ijzer. De mens ontwikkelde geavanceerde landbouwpraktijken, artistieke voorkeuren en religieuze overtuigingen.

Het einde van de prehistorie en het begin van de historische periode

Het einde van de prehistorische periode varieert met regio's, waar sommige beschavingen zoals die in de Nijl en de Eufraat Valleys eerder schriftelijke records ontwikkelden dan andere beschavingen. In de meeste beschavingen begon de historische periode in de ijzertijd. De uitvinding van het schrift werd voorafgegaan door de uitvinding van de taal en nam de nodige vormen aan, van ideografisch tot klankschrift tot het meest gesofisticeerde gebruik van het alfabet.