Wat is de Duitse bierzuiverheidswet?

Duitsers nemen hun bier serieus. Duitsland is 's werelds op drie na grootste bierdrinkerland met een verbruik van 104, 7 liter onder water. De Duitse Bierzuiverheidswet, of anderszins aangeduid als Reinheitsgebot in het Duits, is een reeks wetten die zijn opgesteld om de ingrediënten te reguleren die worden gebruikt bij het brouwen van bier. De wetten waren van toepassing in Duitsland en het voormalige Heilige Romeinse Rijk. De meest goed gedefinieerde en originele Duitse versie van de Beer Purity Law werd voor het eerst gebruikt in 1516 in Beieren. De moderne voorschriften verschillen van de Beierse voorschriften

Ingrediënten die worden gebruikt in Brewing in Duitsland

Toen de Beierse bestellingen in 1516 werden goedgekeurd, waren de enige ingrediënten die in de productie van bier waren toegestaan ​​water, hop en gerst. Destijds was de rol van gist bij gisting onbekend en daarom uitgesloten bij het brouwen van bier. Na verloop van tijd werd de wet echter aangepast, wat leidde tot de toevoeging van een aantal andere ingrediënten om het bier te brouwen en smaak toe te voegen.

Geschiedenis van de Duitse Bierzuiverheidswet

De voorloper van het Reinheitsgebot werd in 1487 in het hertogdom München aangenomen. De wet van München werd in 1516 in heel Beieren aangenomen. De Beierse wetten van 1516 betreffende de regulering van het bier maken vormden de basis voor de regel van het biermaken die zich geleidelijk over heel Duitsland verspreidde. De wet reguleerde niet alleen de gebruikte ingrediënten, maar ook de prijzen waartegen de bieren zouden worden verkocht. De prijzen werden gereguleerd om de winsten van de bierverkopers te beheren. Bavaria drong aan op de aanneming van de wet in heel Duitsland tijdens de Duitse eenwording van 1871. De wet werd afgewezen door brouwers en sommige consumenten die geen inwoners van Beieren waren. In 1906 werd de wet in heel Duitsland toegepast zonder veel afwijzing van het volk. Anders dan Duitsland hebben de Grieken en de Chinezen vrijwillig de Beierse wetten aangenomen.

Straf voor het tarten van de voorschriften

In maart 1987 werd de Duitse wet op de zuiverheid van bier door het EHvJ (Europees Hof van Justitie) beschreven als protectionistisch. De uitspraak stond Duitsland toe om bier te importeren dat een paar andere ingrediënten bevatte. Ondanks de nieuwe invoerregeling handhaafde Duitsland nog steeds de ingrediënten die zouden kunnen worden gebruikt bij de productie van zijn lokale bier. De Duitse vereniging in 1990 werd gevolgd door een brouwerij in Neuzelle die zwart bier verkocht dat suiker bevatte. Het brouwerijbedrijf dat bekend stond als Brouwerij Neuzeller Kloster werd gevraagd om geen suiker als ingrediënt te gebruiken. Na een reeks onderhandelingen mocht het bedrijf zijn bier echter verkopen op voorwaarde dat het niet als bier werd bestempeld maar als Schwarzer Abt (Black Abbot).

Moderne aanpassingen aan de Beierse wet

De voorlopige Bierwet van 1993 werd aangenomen om de strikte regels van de Duitse Bierzuiverheidswet te versoepelen. De wet is meer een aanpassing van de Duitse Bierzuiverheidswet. De nieuwe voorschriften bevatten water, hop, gemoute gerst, gist, hopextract en gemoute granen. De wetten voorzagen ook het gebruik van zuivere suiker voor het kleuren en aroma's van het bier. Een boetseermiddel zoals PVPP was ook toegestaan ​​als ingrediënt voor het brouwen van bieren in het land. Een uitspraak uit 2015 stond het gebruik van andere ingrediënten en smaakstoffen toe, op voorwaarde dat het product niet als 'bier' wordt geëtiketteerd.