Wat is een Isohyet?
Een contourlijn staat ook bekend als een isaritme, isoline of isopleth en het is een contourlijn op een kaart die een denkbeeldige lijn op het landoppervlak weergeeft. Een hoogtelijn is altijd een functie van twee variabelen en wordt afgebeeld als een curve die de punten verbindt waar de functie dezelfde waarde heeft. De gradiënt van de functie staat te allen tijde loodrecht op de contourlijnen. Als contourlijnen dicht bij elkaar worden gevonden, neemt de grootte van de gradiënt toe, wat betekent dat de variatie wordt verhoogd. Contourlijnen kunnen recht, gekromd of een combinatie van beide lijnen op een kaart zijn en ze beschrijven een kruising van een hypothetisch of reëel oppervlak met een of meer horizontale vlakken. Er zijn verschillende soorten tegenlijnen, en ze krijgen vaak een specifieke naam die begint met 'iso', een oude Griekse term die gelijk is. De regels worden benoemd volgens de aard van de variabele die in kaart wordt gebracht, hoewel de uitdrukking 'contourlijn' in veel toepassingen wordt toegepast.
Isohyetal Lines
Een isohyet is ook bekend als isohyetal-regel, en het is een lijn op een kaart die punten met dezelfde hoeveelheden neerslag in een bepaalde periode of voor een bepaalde storm verbindt. De methode die wordt gebruikt voor het schatten van gemiddelde regenval in een bepaald gebied, staat bekend als een isohyetaalmethode. De methode wordt gebruikt bij het tekenen van lijnen van gelijke neerslag op een kaart. Bovendien gebruikt een isohyetale methode topografische gegevens samen met andere gegevens om tot authentieke schattingen te komen. De methode maakt het mogelijk neerslagwaarden te plotten op een juiste basiskaart op hun respectievelijke stations. Isohyets worden vervolgens getekend om een isohyetale kaart te maken. Isohyetal-lijnen zijn hoofdzakelijk gebaseerd op interpolatie tussen stations voor regenmeters. Wanneer isohyets worden gemaakt, wordt verondersteld dat neerslag tussen twee verschillende stations lineair verschilt tenzij er een snelle of korte verandering in de topografie is die het tegengestelde aangeeft.
Geschiedenis
De meteorologen van de 17e eeuw kregen nieuwe instrumenten te zien als resultaat van de wetenschappelijke renaissance in die tijd. Instrumenten zoals thermometers en barometers bouwden snel enorme weergegevens en er waren geen bekende methoden om saillante conclusies te trekken uit de enorme hoeveelheid gegevens. Aanvankelijk werden de gegevens getabelleerd om enkele conclusies te kunnen trekken. Er waren echter enkele beperkingen en in de loop van de tijd waren er pogingen om gegevens pictoraal weer te geven door de informatie in de getallen te transformeren naar een of andere vorm van een diagram om een patroon weer te geven. Het concept van het creëren van lijnen die punten van gelijke waarde verbinden, werd ontdekt. Een isobad, de lijn die punten van gelijke of constante diepte met elkaar verbindt, was de oudste vorm van een contourlijn op een kaart uit 1584. Later gebruikte Edmund Halley, een Engelse meteoroloog, contourlijnen op een kaart om magnetische variaties weer te geven in 1701. In 1727 trok de Nederlandse ingenieur Nicholas Cruquius de rivierbedding van de Merwede met isobaden met tussenpozen van 1 peil. Tegen het jaar 1843 was de Ordnance-enquête al begonnen met het vastleggen van contourlijnen in Ierland en Groot-Brittannië; contourlijnen werden al in Europese landen gebruikt. Isobaden werden echter nooit regelmatig gebruikt in nautische kaarten tot het jaar 1834 toen Rusland hen en die van Groot-Brittannië gebruikte in 1838. Toen contourlijnen steeds populairder werden, verspreidde het idee zich en begon meteoroloog ze voor andere toepassingen te ontwikkelen. De nieuwste contourlijnen die moeten worden gecreëerd, zijn de contouren van geluidsvervuiling en luchtkwaliteit. De twee nieuwe contourlijnen verschenen voor het eerst rond 1970 in de VS, voornamelijk vanwege de behoefte van de nationale wetgever aan de ruimtelijke afbakening van deze parameters.
Tekenen en labelen van contourlijnen
De meest voorkomende isolijnen worden meestal in een duidelijk beeld getekend of eenvoudigweg als een waarnemer die in de ruimte is, het oppervlak van de aarde zou bekijken; ze zijn getekend in kaartvorm. Niettemin worden sommige parameters weergegeven in profielweergave, waardoor een verticaal profiel wordt weergegeven, zoals geluidsniveaus of concentratie van luchtverontreinigende stoffen. Het labelen van contourlijnen is een belangrijk onderdeel van hoogtekaarten; Dit komt omdat een goed gelabelde contourkaart de lezer zal helpen de vorm van het terrein iets sneller te vertalen.
