Wat zijn de belangrijkste natuurlijke hulpbronnen van Tuvalu?

Tuvalu is een eilandland in de Stille Oceaan, ongeveer halverwege tussen Australië en de Amerikaanse staat Hawaï. Het wordt begrensd door de Santa Cruz-eilanden, Nauru, Samoa, Kiribati en Tokelau. Het eilandland bestaat uit drie riffen en zes atollen en heeft een totale oppervlakte van ongeveer 26 vierkante kilometer. Het had een bevolking van ongeveer 11.192 mensen (2017), waarmee het de 196e meest bevolkte land in de wereld is. De economie van Tuvalu wordt beperkt door de afgelegen locatie en het gebrek aan schaalvoordelen.

Visserij

Tuvalu's kleine landoppervlak beperkt het potentieel van terrestrische economische ontwikkelingsactiviteiten zoals de landbouw. Daarom is de economische activiteit van het land nauw verbonden met de visbestanden, die zijn opgenomen in de grote exclusieve economische zone (EEZ) die ongeveer 900.000 km2 beslaat. De economie, het levensonderhoud, de gezondheid van voedsel en voedselzekerheid van Tuvalu zijn grotendeels afhankelijk van mariene hulpbronnen. Ongeveer 42% van de bevolking is rechtstreeks betrokken bij visserijactiviteiten op verschillende niveaus. De bruto waarde van de visserij wordt geschat op US $ 44 miljoen (2007). Toegang tot visserij en licentierechten die worden betaald door vaartuigen die tonijn vangen in de EEZ van Tuvalu vormen een belangrijke bron van inkomsten uit niet-steun aan de regering. De commerciële visserij in Tuvalu bestaat uit de beugvisserij op lange lijnen en wordt meestal uitgevoerd door buitenlandse vaartuigen die onder de toegangsovereenkomst opereren. De binnenlandse visserij is nog steeds kleinschalig en wordt gedomineerd door activiteiten voor eigen gebruik.

Landbouwgrond

Tuvalu heeft een totale oppervlakte van ongeveer 26 vierkante kilometer. Ondanks de kleine landoppervlakte blijft de landbouw nog steeds een belangrijke economische activiteit. De meerderheid van de bevolking van Tuvalu is betrokken bij de traditionele landbouw en visserij. Sterker nog, ongeveer 75% houdt zich bezig met landbouwproductie, omdat zelfvoorzienende landbouw de belangrijkste bron van voedsel en inkomen van het land is. Copra-productie, die deel uitmaakt van de kokosnoot, biedt de enige echte export van het land. Landbouw is goed voor ongeveer 20% van het BBP van Tuvalu, maar wordt beperkt door de omvang en de slechte kwaliteit van het land.

Mariene regio

Hoewel Tuvalu een klein land is met een oppervlakte van slechts 26 vierkante kilometer, heeft het een van de grootste mariene regio's in Oceanië. Ook wel aangeduid als een exclusieve economische zone (EEZ), het zeegebied van Tuvalu beslaat een gebied van ongeveer 900.000 vierkante kilometer aan oceaan, dat is bijna 34.000 keer groter dan de oppervlakte van het land. Een EEZ is een zone binnen de zee voorgeschreven door het VN-Verdrag inzake het recht van de zee, waarover een land rechten heeft op het gebied van exploratie en gebruik van mariene hulpbronnen. EEZ van Tuvalu is de 38e grootste ter wereld (Frankrijk heeft de grootste). Daarnaast bevat de EEZ van Tuvalu de grootste economische hulpbron, de visserij, die een belangrijke bron van inkomsten voor de overheid is. Buitenlandse staten en bedrijven betalen toegang en visrechten om hun vaartuigen de tonijn binnen de EEZ te laten vangen. De overheid treedt via de afdeling visserij op als bewaker en beheerder van de EEZ van het land.

stranden

Volgens de Wereldorganisatie voor toerisme van de Verenigde Naties (UNWTO) was Tuvalu in 2016 het minst bezochte land ter wereld en ontving het minder dan 2000 bezoekers. Hoewel het toerisme in Tuvalu niet significant is vanwege de afgelegen locatie, is het land een ideaal uitje in de Stille Zuidzee. Het over het hoofd geziene eiland heeft enkele van de mooiste stranden in de Stille Oceaan. De gouden stranden van Tuvalu zijn vaak minder druk en hebben kristalheldere wateren die ideaal zijn voor sport en recreatie. Sommige van de lange stranden in Tuvalu liggen in de buurt van Nakufetau, in het oosten van het land. Echter, de stijgende Stille Oceaan, de frequentie van cyclonen en El Nino hebben deze stranden gevaarlijker gemaakt om te bezoeken.

Klimaat

Het klimaat van Tuvalu wordt gekenmerkt door twee verschillende seizoenen: droog en nat. Het droge seizoen loopt van mei tot oktober, terwijl het regenseizoen van november tot april duurt. Het eilandland krijgt zware regenval tussen oktober en maart, een periode die bekend staat als "Tau-o-lalo." Het ervaart ook de effecten van La Nina en El Nino, die worden veroorzaakt door veranderingen in de oceaantemperatuur. De effecten van El Nino kunnen tropische stormen en cyclonen veroorzaken, terwijl La Nina tot ernstige droogte kan leiden. Tuvalu ontvangt een gemiddelde maandelijkse regenval van tussen de 8 en 16 centimeter. In 2011 zorgde een zwak La Nina-evenement voor een grote droogte, wat resulteerde in de rantsoenering van zoet water in Nukulaelae en Funafuti.