Eerste ministers van Kameroen
De premier in Kameroen is het hoofd van de regering, aangesteld door de president. Volgens de grondwet is de premier belast met het uitvoeren van het beleid van de president. Dit heeft kritiek gekregen van veel mensen die de positie als machteloos beschouwen en als een andere manier om het beleid van de president te promoten, zelfs als hij het niet met hen eens is.
Eerste ministers van Kameroen
Geschiedenis van de positie
De positie van de premier is sinds de onafhankelijkheid van kracht. De president benoemt de premier die fungeert als regeringsleider. De positie is twee keer afgeschaft tussen 1972-1975 en 1984-1991. Het werd voor het eerst afgeschaft na de vorming van de unitaire staat Kameroen, waarbij de twee afzonderlijke gebieden hun eigen premiers hadden. Na de opvolging van Biya als president bleef de positie van de premier over tot 1991.
Plichten van de premier
De premier is door de grondwet gemachtigd toezicht te houden op de implementatie van beleid zoals gedefinieerd door de president, om de regering als hoofd te benoemen, om burgerlijke leden te benoemen onder de prerogatieven van de president en om de vereiste diensten van de regering te sturen die belangrijk zijn bij het vervullen van zijn taken. De functie van premier wordt beschouwd als een machteloze omdat de houder alleen werkt binnen het gezag van de president zonder de macht om zich te verzetten, aangezien de president de ultieme uitvoerende macht is.
Leeft en loopbaan van enkele van de premiers
Sinds de onafhankelijkheid zijn 13 premiers benoemd. De eerste premier was Ahmadou Ahijo die vijf maanden diende voordat hij president werd. Hij werd opgevolgd door Charles Assalé die diende van 1960-1965. Charles werd opgevolgd door Vincent de Paul Ahanda die in 1965 zes maanden diende. Simon Pierre Tchoungui diende van 1962-1972 toen de positie werd afgeschaft. Paul Biya werd de premier tussen 1975-1982 waarna hij president werd en Bello Bouba Maigari aannam in 1982-1983. Andere persoonlijkheden die als premier hebben gediend zijn Luc Ayang (1983-1984), Sadou Hayatou (1991-1992), Simon Achidi Achu (1992-1996), peter Mafany Musonge (1996-2004), Ephraim Inoni (2004-2009) en Philemon Yang (2009-heden).
Bello Bouba Maigari
Bello werd in november 1982 tot premier benoemd en diende tot augustus 1983. Vóór zijn benoeming was hij in verschillende regeringsposten werkzaam als plaatsvervangend secretaris-generaal van de president (1975-1982), staatssecretaris van Economische Zaken en plan. Na de fall-out tussen Ahidjo en Biya werd hij ontslagen als premier omdat hij Ahidja's keuze als opvolger zou zijn. Bello ging in ballingschap in Nigeria en keerde terug als een oppositieleider in de jaren negentig met zijn UNDP-partij. Hij verzette zich tegen de benoeming van oppositieleden in de regering, omdat hij het zag als een manier om de oppositie te verzwakken. Later in de 21ste eeuw accepteerde Bello de positie van de overheid als een manier om 'nationale eenheid en economische groei te bevorderen'. Onder de regering van Biya heeft hij in de volgende functie gediend als minister van staat voor industriële en commerciële ontwikkeling en telecommunicatie, minister van staat en vervoer, toerisme en vrije tijd.
Simon Achidi Achu
Achidi diende als premier van 1992-1996 en werd de eerste Engelstalige die tot premier werd benoemd. Vanaf zijn tijd van benoeming bleef Achidi een fervent aanhanger van president Biya. Hij bekleedde verschillende functies bij de overheid sinds zijn vervanging in 1996, onder meer als voorzitter van de raad van bestuur van de nationale investeringsmaatschappij, onderdeel van Biya's campagnecommissie en werd uiteindelijk verkozen tot vice-president van de senaat.
Trends in de positie
Na hun ambtstermijn blijven de meeste premiers politiek actief en ondersteunen ze de regering van de dag, waarna ze andere overheidsverantwoordelijkheden krijgen. Sommigen hebben het lot gehad tijdens hun ambtstermijn, waaronder Ephraim Inoni, te worden onderzocht wegens wangedrag.
Eerste ministers van Kameroen
| Eerste ministers van Kameroen | Termijn op kantoor |
|---|---|
| Ahmadou Ahidjo | Januari-mei 1960 |
| Charles Assalé | 1960-1965 |
| Vincent de Paul Ahanda | Juni-november van 1965 |
| Simon Pierre Tchoungui | 1965-1972 |
| Geen (positie opgeheven en vacant) | 1972-1975; 1984-1991 |
| Paul Biya | 1975-1982 |
| Bello Bouba Maigari | 1982-1983 |
| Luc Ayang | 1983-1984 |
| Sadou Hayatou | 1991-1992 |
| Simon Achidi Achu | 1992-1996 |
| Peter Mafany Musonge | 1996-2004 |
| Ephraïm Inoni | 2004-2009 |
| Philémon Yang (zittend) | 2009-2019 |
| Joseph Ngute | 2019- |
