Hoe worden Amerikaanse hooggerechtshoven aangewezen?

Het Supreme Court van de Verenigde Staten is, samen met de rest van het Amerikaanse federale rechtssysteem, gecreëerd en beschreven in de Amerikaanse grondwet in artikel 3. Dit gaf het Hooggerechtshof de ultieme jurisdictie over alle wetten van het land, vooral die met betrekking tot grondwettigheid. De rechtbank kreeg ook de aanwijzing om toezicht te houden op alle zaken met verdragen, buitenlandse diplomaten, maritieme jurisdictie en admiraliteitspraktijken. Na de bekrachtiging van de grondwet in 1788, werd het jaar daarop de wet op de rechterlijke macht van 1789 aangenomen door het congres en ondertekend door president George Washington. Deze handeling hielp bij het invullen van de details van het Hooggerechtshof die de grondwet alleen had geschetst door de rechtbank te vestigen als een tribunaal van zes rechters die voor levenslange voorwaarden dienden, evenals de termijn exclusief oorspronkelijke jurisdictie over alle civiele acties tussen staten of een staat en de federale overheid. De rechtbank kreeg ook hoger beroep dan de beslissingen van de nationale rechtbanken en de federale rechtbanken. In februari 1790 vond de eerste zitting van de rechtbank plaats, maar er ontbraken nog twee van de belangrijkste en meest bekende moderne functies. In de mijlpaal 1803 beslissing van Marbury tegen Madison, vormde het Hooggerechtshof de basis voor de praktijk van rechterlijke toetsing om te beslissen of iets de Amerikaanse grondwet en de Bill of Rights overtreedt of tegenspreekt en definieerde ook de grens die de juridische afdeling zou scheiden van de uitvoerende tak van de overheid. Met de wet op de rechterlijke macht van 1869 werd het aantal gerechtshoven aan het hof officieel vastgesteld op negen door het Congres, aangezien sinds het ontstaan van de rechtbank het schommelde tussen zes tot tien rechters.

Benoeming van rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof

Het benoemingsproces voor een nieuw gerechtshof van het Hooggerechtshof begint wanneer iemand met pensioen gaat of overlijdt. Daarna nomineert de zittende Amerikaanse president een gekwalificeerde vervanger. Nadat dit is gebeurd, neemt het Gerechtelijk Comité van de Eerste Kamer het volgende deel van het benoemingsproces over. Deze commissie volgt vervolgens de achtergrond, geschiedenis en referenties van de genomineerde en houdt een eerste hoorzitting met hem of haar om hen te ondervragen over hun kwalificaties. De commissie stemt vervolgens over de kandidaat en de nominatie wordt vervolgens naar de voltallige senaat gestuurd om verder te gaan of met de aanbeveling dat de kandidaat wordt afgewezen. Als de genomineerde wordt afgewezen, moet de president een nieuwe genomineerde kiezen en begint het proces opnieuw.

Eenmaal op de volledige Senaat kan een filibuster plaatsvinden als ten minste één senator besluit om de nominatie af te schaffen door te weigeren hun plekje op de vloer te spreken. Als dit gebeurt, vindt er een stembiljet plaats, waarbij een super meerderheid van 60 stemmen nodig is om de filibuster te stoppen. Als het 60 stemtabel niet wordt bereikt, mislukt de nominatie en moet een nieuwe kandidaat worden gekozen om het hele proces opnieuw te beginnen. Als er geen filibuster is, verloopt de nominatie normaal, waarbij de senaat slechts een eenvoudige meerderheid van 51 stemmen nodig heeft. Als de senaat dat aantal bereikt, wordt de nominatie bevestigd en zo niet, dan mislukt de nominatie en moet het proces vanaf het begin beginnen met een nieuwe kandidaat. Als de genomineerde bevestigd is, gaan ze meestal meteen naar het Witte Huis om beëdigd te worden. Meestal kopen ze de opperrechter van het Hooggerechtshof.

Belang van het Amerikaanse Hooggerechtshof

Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten is belangrijk vanwege zijn status als hoogste rechtbank in het land, en als de uiteindelijke rechter in zaken van interpretatie van zowel de Grondwet als in alle gevallen waarin de door het Congres aangenomen wetten zijn betrokken. Als onderdeel van de gerechtelijke tak van de regering speelt de rechtbank een zeer belangrijke rol in het systeem van checks and balances als een belangrijke controle op de bevoegdheden van de president en het Congres. Het Hooggerechtshof ook hoe de macht om belangrijke beslissingen te nemen die wetten en de maatschappij veranderen, zoals zij deden bij zulke beroemde beslissingen als Dred Scott v. Sandford (1857), Brown v. Board of Education (1954), of Roe v. Wade ( 1973).