Kunstbewegingen doorheen de geschiedenis: kleurenveldschilderen

Kleurenveldschilderen is een stijl binnen abstract expressionisme die wordt gekenmerkt door grote gebieden die door één enkele kleur worden ingenomen. Het onderscheidt zich van action painting en gebarenverven. Kleurveldschilderkunst begon in de late jaren 1940 en ging door naar het midden van de jaren zestig. De stijl werd gepionierd door verschillende abstracte schilders zoals Mark Rothko, Clyfford Still en Barnett Newman die allemaal in New York woonden. Hun verlangen om een ​​abstractiestijl te creëren die de moderniteit vertegenwoordigde en een verlangen naar spiritualiteit uitdrukte, was de belangrijkste reden voor de beweging. Door de expressieve kracht van verschillende kleuren te gebruiken, ontwikkelden de kunstenaars mythische stukken die grote velden van stevige, platte kleuren gebruikten.

Sleutelideeën en kenmerken

De kunstenaars van de kleurenveldschildering concentreerden zich op grote en sterk vereenvoudigde composities die op kleur vertrouwden zonder gebruik te maken van lijnen of figuraties. Minder nadruk wordt gelegd op penseelstreken, gebaren of actie, maar in plaats daarvan op het creëren van een uniform oppervlak en een plat vlak.

Kleurveldschildering was het resultaat van de onafhankelijke zoektocht van de kunstenaars zelf naar het spirituele en transcendentale vlak. Deze nieuwe stijl zou helpen bij het verbinden met de oude mythen in plaats van de inherente symbolen van mythen. De stijl was ook bedoeld om het schilderen met illustraties op te heffen.

De kunstcriticus Clement Greenberg was een voorstander van kleurenveldschilderingen en was enthousiast over de vorm en samenstelling van de stijl, waarvan hij beweerde dat deze de toekomst van de schilderkunst vertegenwoordigde. Hij betreurde het imiterende karakter van action painting en bepleitte kleurverven als de meest vooruitstrevende stijl.

Kleurveldschilderen vertegenwoordigde een nieuwe dimensie van abstracte schilderkunst door voorbij de grenzen van de achtergrond van het kunstwerk te gaan. Dit werd bereikt door een opvallende vorm tegen een achtergrond te vermijden. In plaats daarvan werden het figuur en de achtergrond verenigd om iets continu en eindeloos uit de ruimte van de afbeelding en voorbij de randen van het canvas te representeren. In deze stijl wordt kleur niet alleen gebruikt voor de objectieve context, maar wordt het ook het onderwerp van het kunstwerk.

Beroemde werken

Untitled

Kunstenaar: Clyfford Still

Jaar: 1951-1952

In dit baanbrekende werk gebruikt Still nog steeds een dikke kleur aangebracht met een paletmes om het effect van geweld te induceren. De rijke aardse kleuren rood worden vanaf elke rand van het canvas verspreid om de continuïteit te vertegenwoordigen en de toeschouwer naar de kunst te trekken.

Nr. 2, groen, rood en blauw

Kunstenaar: Mark Rothko

Jaar: 1953

Mark Rothko beschouwde zichzelf niet als een kleurenveldschilder, maar zijn benadering en stijl waren zoals die van kleurveldartiesten. Hij gebruikte kleur om een ​​groter doel op spiritueel gebied te dienen en geloofde dat kleur het vermogen had om de meest basale menselijke emoties aan te roepen. In het groene, rode en blauwe werk probeerde Rothko een balans te creëren tussen de grote delen van de gewassen kleuren door lichtere tonen te gebruiken. Rothko wilde ook zijn huidige humeur communiceren via kleur. Toen zijn geestelijke gezondheid verslechterde, nam hij zijn toevlucht tot plechtige kleuren van donkergrijs, blauw en zwart. Afhankelijk van zijn emoties hebben verschillende kleuren verschillende betekenissen opgeroepen.