Welke landen grenzen Indonesië?

Indonesië, gelegen in Zuidoost-Azië, is een van de grootste archipellanden ter wereld. Het land bestaat uit meer dan 13.000 eilanden die samen meer dan 0.735 miljoen vierkante mijl beslaan. Ondanks dat Indonesië wordt erkend als een eilandstaat, heeft Indonesië een landgrens die 1.924 mijl lang is. Het land deelt zijn landgrens met drie landen van Oost-Timor (157 mijl), Papoea-Nieuw-Guinea (512 mijl) en Maleisië (1.255 mijl). Indonesië heeft ook een lange zeegrens die wordt gedeeld met India, Australië, Thailand, Vietnam, Palau, Singapore en de Filippijnen.

Papoea-Nieuw-Guinea

Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea delen een landgrens. De grens tussen de twee landen strekt zich uit over het eiland Nieuw-Guinea en is 510 mijl lang. De grens volgt een rechte lijn en loopt van noord naar zuid van het eiland. De grens begint bij de kust van de Stille Oceaan en loopt naar het zuiden tot aan de Arafura-zee. De Indonesische provincies West-Papoea en Papoea zijn langs de grens te vinden. De internationale grens werd voor het eerst bepaald terwijl de twee naties in de 19e eeuw onder het koloniale bestuur van de Britten en de Nederlanders stonden.

De twee landen waren al vele jaren betrokken bij territoriale geschillen die ze hadden opgelost na het ondertekenen van een verdrag in 1979. De Indonesische defensie-eenheden hebben een paar keer invallen over de grens gemaakt tot ergernis van Papoea-Nieuw-Guinea. Niettemin zijn beide landen het erover eens dat het hebben van een veilige grens belangrijk is voor het wederzijdse economische voordeel van de twee buurlanden. Een van de drukste grensovergangen op de grens tussen Papoea-Nieuw-Guinea en Indonesië is die bij Wutung. De grensovergang wordt door duizenden mensen uit Papoea-Nieuw-Guinea gebruikt om toegang te krijgen tot de goedkope grondstoffen die beschikbaar zijn op de Bhatas-markten in Indonesië.

De grens is poreus met grensoverschrijdend verkeer dat grotendeels niet gereguleerd wordt door overheidsinstanties. Hoewel het gebrek aan degelijke grenscontroles helpt bij het verbinden van stamdorpen aan weerszijden van de grens, stelt dit beide landen ook bloot aan beveiligingsinbreuken. Het probleem wordt nog verergerd door de aanwezigheid van een afscheidingsbeweging. De poreuze grens is de hoofdpijn geweest van natuurbeschermers die beweren dat illegale houthakkers profiteren van het gebrek aan grenscontroles om hout te smokkelen, wat de bosbedekking in Nieuw-Guinea ernstig heeft aangetast.

Oost Timor

Indonesië deelt een landgrens met Oost-Timor op het eiland Timor. De grens tussen de twee landen is de kortste landgrens die Indonesië deelt met een ander land, met een lengte van 157 mijl. De internationale grens werd voor het eerst gedefinieerd in 1915 door de Nederlanders en de Portugezen die aanspraak hadden gemaakt op het eiland Timor. Indonesië zou de grens behouden na onafhankelijkheid van de Nederlanders. De grens was echter getuige van de bloedige burgeroorlog waarin twee politieke groeperingen in Oost-Timor terecht kwamen, terwijl het land in de jaren zeventig worstelde met de onafhankelijkheid van Portugal.

Maleisië

Een ander land waar Indonesië een landsgrens mee deelt, is Maleisië. De internationale grens tussen de twee naties ligt op het eiland Borneo. Vanaf Tanjung Datu loopt de grens 1.255 mijl lang en eindigt bij de Golf van Sebatik. De grens raakt drie Indonesische provincies West, Noord en Oost-Kalimantan. In Maleisië raakt de grens twee staten van Sarawak en Sabah.

De grens tussen Maleisië en Indonesië werd voor het eerst bepaald in 1891 toen de twee landen respectievelijk Nederlandse en Britse koloniën waren. De grens werd gedefinieerd in de Border Convention ondertekend op 20 juni 1891 in Londen. De twee koloniale machten zouden later instemmen met het verfijnen van de grens in het begin van de 20e eeuw. Zowel Maleisië als Indonesië zouden de grens handhaven zoals die door de koloniale machten is vastgesteld nadat de twee landen onafhankelijk zijn geworden. De twee landen zouden zich later echter inlaten met territoriale geschillen over de afbakening van de internationale grens. Indonesië en Maleisië kwamen uiteindelijk overeen om in november 1973 een gezamenlijk intergouvernementeel onderzoek te doen naar de grens, dat begon in 1975 en eindigde in 2000.

Er zijn talloze grensovergangen gevonden langs de grens. De grens heeft slechts drie officiële grensovergangen waar grensambtenaren grensoverschrijdend verkeer controleren. Deze officiële grensovergangen zijn de Badau-Lubok Antu-oversteek, de kruising met de Aruk-Biawak en de kruising Entikong-Tebedu. Ondanks deze officiële grensovergangen is de grens poreus en ervaart u dagelijks duizenden illegale overtochten. Sommige grenspunten ervaren zoveel illegale kruisingen dat ze als informele grensovergangen worden beschouwd.

Maritieme grenzen

Naast het delen van een landgrens met Indonesië, deelt Maleisië ook een lange maritieme grens met zijn buurland. De twee landen hebben maritieme grenzen in de Zuid-Chinese Zee, de Straat van Singapore, Malakka en de Celebeszee. De maritieme grens beschikt over meer dan 20 officiële overtochten over zee die grensoverschrijdend verkeer tussen de naburige landen mogelijk maken. De maritieme grens werd gelegd na de ondertekening van talrijke internationale verdragen in de 20e eeuw. Alleen de grens die de twee landen in de Zuid-Chinese Zee begrenst, is echter door beide landen gedefinieerd en geaccepteerd. Als gevolg daarvan zijn er territoriale geschillen, met name in de Celebeszee, waar de twee landen zowel aanspraak hebben gemaakt op het Ambalat-blok als op de eilanden Sipadan en Ligitan.

Een van de landen waarmee Indonesië een maritieme grens deelt, is Vietnam. De maritieme grens begrenst de territoriale aanspraken die de twee landen in de Zuid-Chinese Zee hebben. De grens werd gedefinieerd in een overeenkomst die de twee landen in 2003 in Hanoi tekenden. Volgens de overeenkomst wordt de grens (bekend als de continentale plategrens) gedefinieerd als een denkbeeldige lijn tussen twee punten.