Landen met de laagste toegang tot elektriciteit
Veel landen over de hele wereld hebben nog steeds geen wijdverspreide toegang tot elektriciteit, ondanks inspanningen op het gebied van elektrificatie op het platteland. Bovendien kunnen mensen met elektriciteit zich op veel plaatsen alleen baseren op intermitterende en ondermaatse elektrische stroom. Statistieken tonen aan dat 67% van de ontwikkelingslanden nog steeds geen elektriciteit van huishoudens heeft. Elektriciteitstoegang biedt vele voordelen, waaronder een scala aan sociale, economische en technologische vooruitgang. In Afrika is een Frans adviesbureau gestart met een programma voor energiefaciliteiten dat de aanleg van infrastructuur voor het leveren van elektriciteit aan de meest afgelegen gebieden van het continent versnelt. Een ander initiatief in Afrika was een poging om hernieuwbare energiesystemen in te voeren, zoals wind-, zonne- en aardwarmtegeneratoren om Afrikaanse gebieden op het platteland van energie te voorzien. Het doel hiervan is om een betrouwbaar en goedkoop energieprogramma te maken.
10. Tanzania (15, 3% van de bevolking)
Tanzania heeft een grote behoefte aan elektrische energie en slechts 15, 3% van de bevolking heeft toegang tot elektriciteit. Desalniettemin heeft het land het erover dat het beschikt over verschillende potentiële energiebronnen uit biomassa, zon, wind, steenkool, geothermie, aardgas en uranium. Helaas zijn de meeste hiervan nog onderontwikkeld. De landelijke gebieden gebruiken biomassa die is verzameld uit Tanzaniaanse bossen om te voldoen aan ongeveer 80% van hun energiebehoeften, zoals het verbranden van hout voor koken en verwarmen, waardoor de verslechtering van de habitat daar nog verslechtert. Er is een studie uitgevoerd met betrekking tot het brengen van elektriciteit naar de landelijke gebieden van Tanzania, hoewel de meeste middelen niet haalbaar bleken te zijn. TANESCO is het nationale nutsbedrijf dat veel levert aan de beperkte stroomvoorziening van het land. De regering blijft streven naar verbetering van de elektriciteitsvoorziening van alle regio's.
9. Niger (14, 4% van de bevolking)
Niger heeft moeite met het leveren van elektriciteit aan zijn burgers, en het nutsbedrijf dient slechts ongeveer 14, 4% van zijn bevolking. Een groot deel van de Nigerese bevolking woont op het platteland, waarvan de meeste zonder elektriciteit zijn. Hoewel elektriciteit niet de belangrijkste energie is die wordt gebruikt door de lokale bevolking, en de meesten van hen eraan gewend zijn om er zonder te gaan, zou de toegang de economische ontwikkeling en de algehele vooruitgang van hun leven helpen verbeteren. Zoals in veel andere delen van Afrika is biomassa hier de meest gebruikte energiebron. Vloeibaar petroleumgas (LPG) is een andere brandstof die huishoudens in de komende jaren steeds meer zouden kunnen gebruiken.
8. Sierra Leone (14, 2% van de bevolking)
Sierra Leone heeft momenteel slechts ongeveer 14, 2% van de bevolking toegang tot elektriciteitsvoorzieningen. De Wereldbank heeft een kredietlijn van $ 40 miljoen beschikbaar gesteld aan Sierra Leone, waarmee ze de elektriciteit die beschikbaar is voor haar landelijke gebieden kan uitbreiden. Het Utility Reform Project in de energiesector zal een levensvatbare managementstructuur bieden die de nationale elektriciteitsdistributie in het hele land moet verbeteren. Dit zou op zijn beurt de sociale voorzieningen, gezondheid en onderwijs verbeteren, maar ook nieuwe economische kansen bieden voor de families van Sierra Leone.
7. Burkina Faso (13, 1% van de bevolking)
Burkina Faso heeft ook een tekort aan energie en slechts 13, 1% van de bevolking heeft toegang tot elektriciteit. In 2013 verleende de Wereldbank een krediet van $ 50 miljoen om het land te helpen bij het ontwikkelingsproject voor elektriciteitsvoorziening. Dit zou ook de verbetering van de stroomtoevoer naar ongeveer 40 plattelandssteden omvatten, door het plaatsen van nieuwe transmissielijnen. Het doel is om een betrouwbaarder elektriciteitsnet te creëren dat de plattelandsgebieden in hun geheel zou verbeteren. Dit project is ook gericht op het verbeteren van de capaciteiten en reikwijdte van Burkina Faso's waterkracht- en thermostations. Al deze inspanningen worden gedaan in de hoop de levensstandaard van de burgers van het land te verbeteren.
6. Centraal-Afrikaanse Republiek (10, 8% van de bevolking)
De Centraal-Afrikaanse Republiek heeft slechts 10, 8% van de bevolking van elektriciteit voorzien. De belangrijkste oorzaak voor dit tekort was de reeks frequente opstanden en militaire staatsgrepen die daar zijn waargenomen en die een aantal economische crises hebben uitgelokt. Dit werd nog verergerd door de verplaatsing van meer dan 930.000 van zijn burgers in 2004 als gevolg van deze lokale conflicten. In feite is 50% van de bevolking van het land afhankelijk van humanitaire hulp. Het zal waarschijnlijk enige tijd duren voordat aan de elektriciteitsvereisten wordt voldaan, of zelfs een verbetering daarin, totdat het land een stabielere overheid bereikt.
5. Liberia (9, 8% van de bevolking)
Liberia heeft ook een tekort aan elektrische energie en slechts 9, 8% van de bevolking heeft elektriciteit. De energievoorziening in het land is hoofdzakelijk afkomstig van biomassa (80%), waarvan het merendeel naar behoefte aan koken en verwarmen gaat. De stad Monrovia heeft echter ongeveer 85% van de bevolking die houtskool gebruikt. Sommige huishoudens op het platteland gebruiken elektrische generatorsets, hoewel deze dure, geïmporteerde brandstof nodig hebben om te werken. Het grootste deel van de elektriciteit en aardolie in Liberia wordt gebruikt voor transport en stedelijke industriële productie.
4. Malawi (9, 8% van de bevolking)
Malawi heeft een tekort aan infrastructuur om elektriciteit op het platteland te leveren als dat nodig is, en slechts 9, 8% van de bevolking heeft er toegang toe. Het programma van de overheid in het kader van het ondersteuningsproject voor de energiesector omvatte studies naar het toevoegen van extra waterkrachtcentrales, alsmede van bronnen die worden aangedreven door wind-, zonne- en biogasbronnen. De Wereldbank was de bron van een lening van $ 85 miljoen die een deel van het project mogelijk maakte. De regering hoopt haar elektriciteitsbereik uit te breiden naar de landelijke gebieden met het toekomstige succes van dit project.
3. Burundi (6, 5% van de bevolking)
Burundi heeft ook een tekort aan energie, met slechts 6, 5% van de bevolking die toegang heeft tot elektriciteit. Hoewel 90% van de totale bevolking op het platteland woont, geniet slechts een klein percentage van de bevolking van de voordelen van elektriciteit. Burundi's hydro-elektrisch opgewekte stroomvoorziening lijdt ook dagelijks aan stroomuitval tijdens het droge seizoen. Het verbruik van biomassa draagt ongeveer 94% van zijn energiebehoeften bij, en biomassa die daar wordt verbrand omvat brandstofhout, houtskool, landbouwresiduen en bagasse. Alternatieve stroom wordt geleverd door zonne- en windenergie. Het ministerie van Energie en Mijnen werkt sinds 2010 samen met EnDev in een poging om zonne-energie naar het land te brengen voor rurale elektrificatiedoeleinden.
2. Tsjaad (6, 4% van de bevolking)
Tsjaad heeft een tekort aan infrastructuur om de broodnodige elektriciteit op het platteland te leveren, en slechts 6, 4% van de bevolking heeft toegang tot het energiegrondstuk. Vervoer en macht ontbreken ook in de meeste landelijke gebieden. Elektriciteit wordt grotendeels geleverd door geothermische centrales, terwijl brandstof meestal in de vorm van hout komt. Ongeveer 80% van de bevolking van het land werkt in de landbouwsector. Tsjaad is afhankelijk van buitenlandse investeringen voor zijn grotere projecten, zoals de pijplijn van Tsjaad en Kameroen en de ontwikkeling van verschillende van zijn grote olievelden.
1. Zuid-Soedan (5, 1% van de bevolking)
Zuid-Sudan heeft slechts 5, 1% van de bevolking toegang tot elektriciteit. Het heeft minder dan 1% van de verharde wegen en minder dan 1% van de bevolking heeft een formele, in Westerse stijl gebouwde woning, zoals we dat ook zouden herkennen. Zo'n behoefte aan faciliteiten is het resultaat van 30 jaar oorlog en verwaarlozing door de overheid. De regering probeert nu buitenlandse investeerders aan te trekken om hun gevarieerde zakelijke ondernemingen binnen Zuid-Sudan te leiden. Veel van deze zullen zijn voor energieopwekking en -distributie, transportinfrastructuur en vastgoedontwikkeling.
