Wat is de nationale luchtvaartmaatschappij van Zambia?

Zambia Airways was de nationale luchtvaartmaatschappij van Zambia tot haar instorting in 1994. Tijdens de oprichting in 1964 maakte de luchtvaartmaatschappij deel uit van de grotere Central African Airways en exploiteerde ze drie DHC-2 Beaver en twee Douglas DC-3-vliegtuigen. De luchtvaartmaatschappij verzorgde vluchten naar Kenia, Malawi, Tanzania en Mauritius. Nadat het in 1967 een onafhankelijke luchtvaartmaatschappij werd, verwierf het twee BAC 1-11-207's en verschillende HS.748s-vliegtuigen. Zambia Airways huurde ook een DC-8 van Alitalia die tweemaal per week via Nairobi en Rome op de route Lusaka - Londen opereerde. In 1975 werden de DC-8 en de BAC 1-11's respectievelijk vervangen door Boeing 707 en Boeing 737. De vracht stijgt met 52, 8% terwijl het aantal passagiers met 22, 39% toeneemt. In 1971 nam Simon C. Katilungu de functie van voorzitter van de luchtvaartmaatschappij over en begon onmiddellijk gesprekken met de Botswana en in 1972 begonnen de luchtvaartmaatschappijen rechtstreekse vluchten tussen Lusaka en Gaborone.

Begin 1976 werden twee Ierse Stratoliners afgeleverd en in juni 1976 arriveerde een B-737-2M9A en startte vluchten van Lusaka naar Frankfurt. In augustus van hetzelfde jaar werd de luchtvaartmaatschappij geconfronteerd met de eerste pilootaanval waardoor de vliegtuigen vier maanden lang aan de grond werden gehouden. Op 14 mei 1977 beleefde de luchtvaartmaatschappij haar eerste vliegtuigcrash toen een Boeing neerstortte in Lusaka. In juli van hetzelfde jaar ontving Zambia Airways haar eerste wide-body-vliegtuig, een DC-10-30, wat de Britse regering ertoe bracht de vluchten naar Londen te beperken. Op 1 april 1988 begon de DC-10-30 met vluchten naar New York via Monrovia. In april 1989 ondertekenden de Zambia-luchtvaartmaatschappijen een pact met Pakistan International Airlines Corporation (PIA) waarin de Aziatische luchtvaartmaatschappij voor automatisering, engineering, boekhouding en technische bijstand zou zorgen. In mei van datzelfde jaar huurde de luchtvaartmaatschappij een DC-8-61 van Nationair, Ltd om via Monrovia de vluchten naar New York te verdubbelen. In 1990 verwierf de luchtvaartmaatschappij een MD-11 en in december werd het de enige luchtvaartmaatschappij buiten de VS om een B-757-23APF te bestellen na het leasen van een van Ansett Worldwide Aviation.

De val van de luchtvaartmaatschappij

In 1991 stelde de luchtvaartmaatschappij ongeveer 2.130 mensen tewerk. De crisis in het Midden-Oosten leidde op dat moment echter tot een toename van de operationele kosten, met name in verband met de brandstofkosten. De luchtvaartmaatschappij werd gedwongen om vluchten naar New York te beëindigen, het aantal passagiers daalde met 37, 2%. Bovendien werd de bestelling op de MD-11 geannuleerd vanwege een zwakke financiële positie. In 1993 verlaagde de luchtvaartmaatschappij haar medewerkers tot ongeveer 1.900 en werd een B-757-23APF afgestoten. De regering verrekende een herstructureringsprogramma om de luchtvaartmaatschappij te redden van het faillissement, inclusief de verkoop van verschillende activa.

In 1994 huurde de overheid meer werknemers in en startte een plan om de luchtvaartmaatschappij te privatiseren. De luchtvaartmaatschappij vertoonde tekenen van herstel, maar had nog steeds ongeveer $ 100 miljoen aan schulden. Op 3 december 1994 stopte de maatschappij haar activiteiten, werden alle werknemers ontslagen en werd het bedrijf geliquideerd. De DC-10-30-vliegtuigen van de luchtvaartmaatschappij werden in 1995 verkocht aan Monarch Air Lines, Ltd. Op 2 juli 2017 stelde de minister van Verkeer en Communicatie dat de regering plannen had om de luchtvaartmaatschappij opnieuw op te richten, hoewel er geen officiële verklaring werd afgelegd uitgegeven door de overheid.